Zondag hopelijk een vervolg aan mijn reeksje waarom geen vice-Belgisch kampioen worden in Torhout, starten daar Sorens?
Hoelang heb ik moeten zoeken op die O met een streepje door. Mensenlief hoe doen die Denen dat, hebben die speciale klavieren ofzo? Nee kijk, ik neem mezelf even een Scandinavische naam aan want ik was dit weekend in Denemarken waar ik trachtte mijn Wk-kater door te spoelen. Nu ja eigenlijk was die al doorgespoeld want ik had voor de nodige decompressie gezorgd. De decompressie na belangrijke wedstrijden is samen met mij geevolueerd. Daar waar we vroeger het nodige gerstennat en vettige brol naar binnen durfde te kappen veranderde dat vorig jaar in een marathon lopen. Nu ja dan was er ook geen kater dan was ik nog gewoon de champ die kapot ging tussen de Keniaanse vrouwen in het mooie Amsterdam. Dit jaar wou ik eens iets nieuw proberen als decompressie: Een gravel ride. Een gravel ride is een beetje een kruising tussen een MTB-toertocht en een wegwedstrijd. En je rijd dat op een gravel racer wat dan weer een krusing is tussen een beachbike en een wegfiets. Gelukkig zit ik redelijk dicht aan de bron wat nieuwe fietsen betreft en had Orbea eerder dit jaar de Terra voorgesteld. 6 dagen na Zofingen werd in de Ardennen de Dirty Boar georganisseerd: Een gravel ride van 170km door de Ardennen op dus voornamelijk grind paden. Ik kon net terug stappen en zo blij dat ik mezelf een dagje kon uitleven. Ik stond om 7uur klaar met 200 andere gravel dudes in de striemende regen. Uiteraard had ik nog niet zoveel op mijn Terra gereden maar om de overgang van de tijdritfiets wat draagelijk te maken had ik er een triathlonstuurtje opgezet. Ik reed een dagje op kop met Soren Nissen, inderdaad een Deen, ik denk met gewone O. Het was de ideale decompressie dag: schitterend parcours, wolvenweer, zalige fiets, een beetje afzien en geen Russen in de buurt. Ik kwam wel hard ten val op mijn heup, maar ik amuseerde me zo dat ik daar zelfs een gebroken heup voor over zou hebben. Nu ja die heup was niet gebroken maar voelde toch aan als iets dat vlak onder gebroken staat. Ik kwam na mijn nieuwe Deense vriend binnen. Officieel is het geen wedstrijd dus was ik ook niet echt tweede maar dus wel achter een Deen die Soren noemt, onthoud dat even mensen. Klein minpuntje was wel dat ik 7 dagen na het WK weer niet kon stappen omdat ik op mijn heup gevallen was. De komende 14 dagen verbeet ik de pijn dus een beetje tijdens de trainingen en zat ik samen met Bobby op het vliegtuig naar Billund. Billund is gekend voor legoland, waar wij uiteraard geen tijd voor hadden, wij hadden andere blokken te leggen: Parcoursverkeningen, narcos kijken, instagram posts maken van ons zelve in hippe koffiehuizen. Jaja we hadden het daar naar onze zin. Op zondag dan wedstrijd klaar om te beginnen met 10km lopen. Ik liep al snel op kop samen met Soren Bistrup En Kasper Laumann Hartlev. We wisselde samen. Ik verloor wat tijd in de wissel en moest meteen aan de bak om Soren terug te halen. Op de eerste helling ging die echter zo tekeer dat ik hem moest laten rijden. Ik hield hem op het golvende parcours lang in het zicht maar zag hem halverwege toch al een eind wegrijden. Uiteindelijk had ik een minuut achterstand als ik aan de laatste 10 loopkilometers begon. Nu Seppe Odeyn zijnde ben ik blijven lopen voor wat ik waard was maar ik kwam amper wat secondjes dichter. Soren won dus verdiend en ik werd 2de. Ja inderdaad nogmaals 2de en wederom achter Soren, deze normaal gezien wel met speciale O. Ik ben aan een mooie serie bezig wat dat betreft. De pizza aan de aankomst maakte veel goed, geen kater dus!
Zondag hopelijk een vervolg aan mijn reeksje waarom geen vice-Belgisch kampioen worden in Torhout, starten daar Sorens?
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Januari 2020
Categories |