Mijn 2 laatste wedstrijden waren beide in Baal, vrijdag liep ik er de 10km en dinsdag reed ik er een kermiskoers. 
Vrijdag was een ideale test met het oog op het BK, de afstand was dezelfde van de eerste run en ook het aantal rondes waren gelijk als in Geel. Het was mijn eerste loopwedstrijd waar er prijzengeld te verdienen was, waardoor er een erg sterk deelnemersveld was. Ik probeerde het tempo van de kleppers lang te volgen, misschien iets te lang want halfweg liep ik nog mee met de eerste en kwam ik door na 16 minuten. Maar ik voelde wel dat ik dit geen 10km kon volhouden, ik moest even gas terugnemen en viel van de 5de plek terug naar de 10de plaats. Naar het einde toe kon ik wel weer wat versnellen, ik eindigde als 10de in een tijd van 33.16 en mocht dus voor het eerst in een loopwedstrijd een enveloppe prijzengeld in ontvangst nemen.

Gisteren reed ik dan 119km in de kermiskoers van Baal. Er waren 80 deelnemers en het duurde even voordat ik me in het wedstrijdverloop begon te mengen, de looptrainingen zorgen namelijk voor wat zware benen in het begin van de wedstrijd. Halfkoers was ik wat losgereden en ging ik mee in de achtervolging op een groep van een 15 tal man. We kwamen vooraan aansluiten maar er reed nog 3 man voor. Ik probeerde nog met een aantal jongens naar voor te rijden, maar slaagde daar niet in. Ik eindigde uiteindelijk 12de.  2 keer een hoopvol resultaat dus met het oog op zondag het Bk duathlon lange afstand in Geel, maar eerst zaterdag trouwen!

Na mijn wat tegenvallende dag op de 10 mijl en de ploegentijdrit kon ik mijn moraal al wat opkrikken in de kermiskoers van Keerbergen waar ik mee in de kopgroep van 20 zat. Ik kon nog eens een finale rijden maar kwam wel wat tekort voor de dichte prijzen en werd 17de. er sneuvelden heel wat wielen en ploegmaat Maarten moest al snel de koers verlaten door 2 wielbreuken achtereen op het moment dat ploegmaat Lorenzo ook plat reed. Ik probeerde ondertussen een paar keer mee te springen. Ik werd net ingelopen toen het peloton enorm versnelde even verder gingen we naar links en maakte we kennis met de Hongaarse vlakte en wind. Ik kon net niet aanpikken bij de eerste waaier en verzeilde in de 2de. De kopgroep van 25 reed snel een voorsprong van 5 minuten bijeen. Wij waren de enige ploeg die wou achtervolgen, maar alleen had dat ook geen zin, koers gereden dus. We kwamen binnen op 20 minuten.

De volgende dag reden we naar hoofdstad Budapest. Deze rit was maar 127km lang. Wegrijden was heel moeilijk want het tempo lag heel de koers hoog. 2 man reed op kop en kregen een mooie voorsprong cadeau aangezien we in het peloton 2 keer voor de spoorweg stonden, maar ze werden redelijk snel terug gegrepen. Het was al snel duidelijk dat het een massaspurt zou worden. We brachten spurter Sem in stelling voor de spurt, maar door een valpartij in de laatste meters kon hij niet meespurten om de overwinning. 

Gisteren stond ik met mijn ploeg aan de start voor een ploegentijdrit van de Beker van België over 38 km. De verwachtingen waren hoog aangezien we de voorbije 2 jaar de overwinning hadden kunnen pakken. Al van in de start had ik geen goed gevoel, mijn ploegmaten verkozen korte aflossingsbeurten iets wat me minder ligt, ik bleef bij mijn oude systeem en probeerde wat langere beurten te doen. Ik had al snel het gevoel dat we te rap waren gestart en raakte niet hersteld van mijn kopbeurten. Na 20km moest ik dan ook passen en reden de andere 5 zonder mij verder. De jongens werden uiteindelijk 4de. 

Na een lange periode met weinig loopkilometers gaat het de goede kant op met mijn heup. Ik moest jammer genoeg nog wel forfait geven voor de duathlon in Kortrijk, maar ik heb ondertussen niet stil gezeten. Ik reed in Wiekevorst mijn eerste kermiskoers van het jaar en vorig weekend stond ik aan de start van Dinant Falmagne een koers die meetelde voor de beker van België. Een mooie uitslag heb ik voorlopig nog niet kunnen rijden maar het goeie gevoel op de fiets komt stilaan terug. Mijn volgende doel is het Bk powerman duathlon in Geel.