King of my Kastel

De feestdagen komen eraan, ik geraak de trap niet af en onze kast buigt wat verder door onder het gewicht van een nieuwe trofee. De Hel is weer voorbij, zo ging het dit jaar:

Beachrace in Bredene

My way to Hel
Mijn voorbereiding was dit jaar anders als de voorbije jaren.
Ik won de marathon in Kasterlee en richtte me daarna op bier en strand.  Eerst deed ik onder lichte sociale druk mee aan het BK beermile: ik werd er 4de en deed een pak beter als andere jaren. Daarna vormde ik met mijn schoonbroer Ruben aka “de smalle” het Herentse Orbea beachrace team bestaande uit ons beide. We reden de strandraces van De Panne en Bredene. Ik eindigde de wedstrijden als 23ste en als 10de . Verder bleef alles wel hetzelfde: verstand op nul en trainen. De wasmachines sportkleren draaiden weer op volle toeren ten huize Odeyn. Ik voelde mij dan ook klaar mijn titel in Kasterlee te verdedigen. Tegenstand kwam uiteraard van Rik Thijs en Bart Borghs maar ook meervoudig wereldkampioen Rob Woestenborghs stond aan de start. Voor Rob zijn laatste wedstrijd uit zijn indrukwekkende carrière. 

​Thriller
Aan de start weerklonk dit jaar niet het traditionele highway to hell maar Thriller van Mickael Jackson. Een DJ met waarzeggers talenten zou later blijken. Al na 1km liepen we met 4 afgescheiden, het tempo lag wel hoog. Rob liet het tempo niet zakken en ik voelde al redelijk snel dat dit tempo te snel was voor mij. Vooraf wist ik dat ik Rob geen 15 km zou kunnen volgen, maar dat ik als eerste van de 4 zou moeten lossen was niet voorzien. Zo liep ik met 25sec achterstand de wissel in. Het was niet dat ik minder had gelopen want ik liep anderhalve minuut sneller als het jaar voordien, er waren er gewoon 3 sneller. 

​Op de fiets moest de kloof zo snel mogelijk dicht, dus ik wisselde snel en kon al meteen wat dichterbij schuiven. Ik zag ze rijden en had dus een mikpunt. Maar ik maakte een foutje in het beruchte maïsveld en reed me even verder weer vast en zag ze alsmaar kleiner worden. Op de snellere stroken verloor ik al snel terrein omdat de 3 uiteraard goed samen werkte. Daar zat ik dan ergens in de Kastelse velden te vloeken, als 3-voudig winnaar met het nummer 1 op mijn fiets simpelweg achtergelaten door 3 toppers. De wedstrijd was nog lang maar het zag er toch niet echt gunstig uit. 

​Op zo’n momenten kan ik gelukkig rekenen op een ervaren Hel-crew. Begeleiders Bobby en Birger maande me aan kalm te blijven en op mijn vermogensmeter te blijven rijden, dankzij coach Stefaan wist ik immers wat ik 105 km lang kon trappen aan wattages. Dat kleine bakje dat ik van ploegmaat Kris Coddens had geleend en dat al menig wielerwedstrijd van zijn spanning heeft beroofd, was mijn leidraad in de Hel. Ik verloor een minuut de eerste ronde en halfweg had ik al een dikke 2 minuten achterstand. Ik probeerde positief te blijven denken, ik wou het verschil beperken dan was er misschien nog iets mogelijk in de afsluitende 30 km lopen. Plots kreeg ik te horen dat ik 5 seconden dichter kwam en dat het verschil minder als 2 minuten was. Ik had het goeie ritme te pakken en werkte mijn rondjes aan een egaal tempo af. Tot mijn verbazing werd het gat kleiner met de kopgroep, ik kwam tot op minder dan een minuut. Toen ik ze in de laatste ronde voor me zag rijden wist ik dat nog voor de wissel zou komen aansluiten. Na 95km MTBen zat ik eindelijk vanvoor in de wedstrijd. 

Met 4 gingen we richting de wissel. Ik kon zelfs nog een klein kloofje slagen op de 3 en kwam samen met Bart uit de sporthal gelopen en begonnen aan de laatste loopproef, Rob en Rik volgde iets verderop. Terug op kop in mijn Hel, dat gaf me vleugels.  Ik kon afstand nemen van Bart, bleef nog redelijk ontspannen lopen en werd ondersteund door mijn begeleiders Bobby, de smalle en DJ Birrie White. De eerste 15km gingen snel voorbij en ik had een voorsprong van 2 minuten op Rob en Bart. 

In de laatste ronde kreeg ik nog extra ondersteuning van ploegmaat Coddens die het gezelschap volgers aandikte en meeliep. Het begon pijn te doen in die laatste kilometers, mijn voorsprong was gelukkig geruststellend. Ik probeerde een beetje te genieten maar het was wachten tot ik de sporthal binnenkwam en ik eindelijk mocht stoppen met lopen. Ik mag de Hel nog 10 keer winnen maar in de sporthal aankomen zal altijd speciaal blijven. De warme ontvangst door een bomvolle sporthal doet echt deugd na een lange dag afzien. Ik verbrak bovendien mijn vorige parcoursrecord met een kwartier en zet de nieuwe tijd op 6u15. Bart werd 2de, Rob werd in zijn laatste wedstrijd 3de en Rik 4de.  
​Mijn 4de zege op rij was zeker speciaal, het was ongetwijfeld de spannendste van de 4. 

Thank you for the music to
-Dj Birrie White aka Birger Leys, Bobbie Paesen, ardoissier “smalle” Ruben Cumps en Christiano Coddens voor de begeleiding.
-Alle supporters voor de vele aanmoedigingen en berichtjes
-Mijn sponsors, Orbea, Orca, Tritraining, Hoka one one, High5, Lake en Stance
-Dietiste Louise voor wederom een strak voedingsschema inclusief beermile
-Osteopaat Jan voor het grote onderhoud
-Kiné/zus Marie voor het tapen van zowat elk spiertje in mijn benen tijdens de voorbereiding
-Coach Stefaan voor het schema en raceplan
-Mijn Valerie voor alles

What’s next?  Papa worden!