Yuppies on tour part 2: Sirtaki in Loutraki

Na de proloog in Egmond was het even wachten om onze yuppies on tour echt op gang te schieten. Dat kwam omdat er eerst een aflevering daddy at home geschreven moest worden want ik werd op 18 februari voor de 2de keer vader van een zoon Vik. Maar na een maand riep de plicht alweer en werd met de Powerman Greece de yuppies tour verder gezet.
Griekenland dus gekend van zijn mythen en sagen waaronder die van Hercules. Die moest 12 werken tot een goed eind brengen voor een koning. Vroeger in de oudheid was dat waarschijnlijk heel wat bij Seppe Odeyn is dat tegenwoordig gewoon een maandagvoormiddag. Mijn voorbereiding was dus wat druk maar ik had met een pasgeboren zoon al meteen een voordeel op mijn concurrenten: Vik zorgde voor wat minder  nachturen en dus meer tijd voor te trainen, das mijn zoon zie!

Eerste vaststelling bij aankomst in Athene: hoe ver is dat vliegen zeg? 3u op de vlieger en in de terugvlucht nog een tussenlanding in Luik om bij te tanken. Athene dat leek me om de hoek tussen Rome en Madrid te liggen, maar is dus net iets verder weg. Van Athene ging het naar Loutraki waar de wedstrijd zou plaats vinden. ’s Ochtends kon ik daar tijdens het lopen een eerst Grieks cliché bevestigen: Er zijn echt wel veel loslopende honden in Griekenland, nu ben ik dat in Herent wat gewoon, maar het verschil in Loutraki was wel dat er geen locale Dirk was om zijn roedel honden in het gareel te houden. De route werd dus bepaald door de honden wat ons wel een mooie rondleiding in Loutraki bezorgde. 

​Wedstrijddag dan. Er stond voor de eerste editie van de Powerman Greece een sterk deelnemersveld aan de start. Met het volledige podium van de vorige Powerman in Mallorca. Na een aantal kilometer lopen liepen we met 3 man op kop. Diego Van Looy, Thibault Le Cras en ondergetekende. Het ging goed met vader, zo’n eerste wedstrijd is toch altijd met de nodige twijfels en het was ondertussen al wel even geleden dat ik nog gepowermand had.  Even verder liep Thibault weg en liep ik verder naar de wissel met Diego op weg naar mijn nieuwe Orbea Ordu. 

Op de fiets wou ik zo snel mogelijk het gat dichten op de Fransman, door de 6 rondjes op en af de kust had je een perfect overzicht: Ik reed ik vlot naar de Fransman en nam afstand van Diego en de rest van het veld. Ik ging op en over Thibault en nam de leiding op een lastig parcours met heel wat hoogtemeters. Halverwege had ik een minuut voorsprong op Michele Paonne. De coach ruimde ondertussen het parcours op door de enige steen op de weg vakkundig aan de kant te schuiven wat spijtig genoeg wel voor 2 lekke banden zorgde.

Maar kijk elk voordeel heb zen nadeel zei Aristoteles ooit in die driehoekige grot van hem en dus had ik nu wel iemand die me tussentijden kon doorgeven tijdens de laatste 10km lopen. Dat was nodig ook want Michele kwam terug tot op 30 seconden. Ik mocht dus niet stilvallen, dat deed pijn maar ik pakte de overwinning om die vervolgens aan mijn Vikke man op te dragen, papa kan het dus nog! Je kan winnen als een Dorische of Ionische zuil maar deze was duidelijk een Korintische zuil, daar zitten toch wat meer krulletjes en fantasietjes aan. Het deed dus deugd. Michele werd 2de en Thibault 3de!

Restte ons nog een zondagnamiddag om genoeg toeristische informatie te verzamelen om mijn vakantiereport over Griekenland af te ronden.  Het Korintische kanaal hadden we zaterdag al gevonden. Een mini panama kanaal doorheen de rotsen. Met een gekende bungeejump brug erover. Verder een waterval met bijbehorende grot. Niks speciaal zal je denken maar deze waterval kon je wanneer de toeristen weg zijn ook gewoon stopzetten, zuinige gasten die Grieken. Verder nog wat Griekse streetart kunnen bewonderen, toegegeven het is geen Banksy maar een penis op het gemeentehuis is wel kunst die ik snap. 

Culinair Loutraki dan en ik moet zeggen, hier was ik bevreesd voor daar Griekenland nogal gekend staat voor zijn specialiteiten die Seppe Odeyn niet graag eet: Alles uit de zee, kaas, olijven en zelf gestookte anijsachtigen. Dat eten uit de zee leek wel mee te vallen want na een duik in de Corintsche Golf was ik werkelijk geen beest tegen gekomen. Bleek dat ze alles is de voormiddag hadden opgevist om ’s avonds op mijn bord te leggen. En zo gebeurde het dat ik de hoeveelheid vis gegeten in mijn leven verdubbelde op 1 avondje. Ik leerde ook bij dat je inktvis in vele formaten en bereidingswijzen hebt maar het straffe van al: het had me nog gesmaakt. Olijven en kaas werden ook gegeten al was daar wat meer karakter mee gemoeid gelukkig doorgespoeld met een Ouzo of 2. Jaja op een weekendje Griekenland kan ik al heel wat af vinken. De Sirtaki hebben we uiteindelijk niet gedanst daar volgende episode van de yuppies wat dieper zal in gaan over de lokale dansen. Next one: Hete kussen uit Challenge Salou feat De Reiger!