Een voordeel van papa zijn is dat je kunt thuis komen na een wedstrijd en heel je relaas tot in de kleinste details kan doen aan je dochter. Af en toe begint ze dan te wenen of valt ze in slaap. Lachen was er spijtig genoeg niet bij vandaag...
Ik begon dus met vertellen dat ik vandaag meedeed aan het Belgisch kampioenschap crossduathlon in Retie. Ik had een aantal redenen om het goed te doen, natuurlijk voor vrouw en kind. Maar sinds een goeie maand ben ik ook peter van 2 jeugdatleten. Op de multisportstage van de VTDL kreeg elke elite atleet 2 jeugdatleten onder zijn hoede. Zo mogen Jarno Cuypers en Hanne Peeters mij vanaf nu peter noemen. Ik neem mijn rol  uiteraard serieus en samen maakte we de deal dat we alle 3 Belgisch kampioen duathlon gingen worden. Ik moest in Retie dus wel het goeie voorbeeld geven. Makkelijk zou het niet worden, daar het Bk crossduathlon altijd het sterkst bezette Bk van het jaar is. Rik Thijs en Bart Borghs moet ik jullie al niet meer voorstellen. Maar ook specialist Geert Laurijssen was van de partij. Bart Aernouts was de opvalendste naam op deelnemerslijst, Bart is prof atleet bij het BMC-Etixx team en was in het verleden al Europees en werldkampioen duathlon. Alleen was me opgevallen dat Bart op de startlijst stond met een daglicentie. Nu neem ik jullie graag mee naar de Hel van Kasterlee van 2012. De Hel was toen ook een Belgisch kampioenschap en ik was die dag ook ingeschreven met een daglicentie. Ik wist dus op voorhand dat ik geen Belgisch kampioen kon worden. Ik won daar mijn eerste Hel maar werd dus geen Belgisch kampioen, die titel was voor Tony Goossens die als 2de aankwam en wel een licentie had. Terecht uiteraard dat waren nu eenmaal de regels.
Met dat in mijn achterhoofd voelde ik al nattigheid. Ik informeerde dus bij de referee of Bart Aernouts een licentie had. Er werd mij gezegd dat deze niet in orde was en hij dus geen aanspraak maakte op de Belgische titel en hij daarvan op de hoogte was....

​We vertrokken voor 4 snelle kilometers lopen. Die gingen vlot, ik kon meegaan met een kopgroep van 6 en kon als eerste wisselen. Al snel reden we met de genoemde namen op kop. Ik probeerde om op de technische stukken een gaatje te krijgen. Ook Geert Lauryssen deed als ex-motocrosser duchtig mee in de technische zones zodat het tempo hoog bleef. Er kwam alleen niet genoeg afscheiding en zo gingen Rik, Bart A, Bart B, Geert en ik de laatste ronde in. Op het einde zette ik nog alles op alles om weg te rijden. Ik kreeg een klein gaatje op Bart A en Geert. Rik en Bart B waren blijven haperen aan een gedubbelde hoorde ik na de wedstrijd. Bart A reed het gat dicht en zo doken we de wissel in. Ik had een goeie wissel en kon direct goed doorlopen alleen Bart A volgde. Na de eerste ronde was Bart B naar de 3de plaats gelopen voorbij Geert. Tot op die moment bleef ik vol doorlopen, ik was dan toch al zeker van een Belgische titel? Bart Aernouts pakte over en ik moest alle zeilen bijzetten om te volgen. Ik hoopte dat hij in de technische loopstroken wat zou stil vallen maar het bleef harken om te volgen. Ik moest een gaatje laten en kreeg het niet meer dicht gelopen. Nog nooit zo nipt een wedstrijd verloren, maar ik was blij dat ik een topper als Bart tot op de meet kon volgen en ik was dan toch Belgisch kampioen? 

Maar dat bleek toch niet helemaal te kloppen. Ik voelde de bui al redelijk snel hangen als ik zag hoe er druk rondgebeld werd en iedereen naar iedereen wees en niemand nog een beslissing durfde nemen.
Ach ja ik wil hier nu ook niet als een slechte verliezer overkomen. Ik verloor de wedstrijd en Bart is een Belg dus zou het simpel moeten zijn, maar we spreken hier wel over duathlon, daar waar je koersklakje afgekeurd kan worden omdat er een logo van een sponsor opstaat of waar ze je een tijdstraf geven omdat op de slow motion beelden te zien is dat je hiel toch nog net de mount line raakt. Regels worden dus meestal tot in de puntjes nageleefd, dat maakt het voor mij toch allemaal wat verwarrend. Ik heb nu al aan beide kanten gestaan en al 2 maal geen titel gehad dat is wel bijzonder jammer. 
Bart Borghs werd uiteindelijk 3de, Geert 4de en Rik 5de.
Ik voelde me even Kalimero en heb dan op Odeynse wijze een protest gedaan tijdens de podiumceremonie. Ik heb mijn klakje niet afgezet tijdens de brabanconne. Sorry koning Filip U zal dat wel snappen en bedankt Bartje B om mij te steunen door je muts op te houden. 

​Voor mijn petekindjes wordt het format van onze deal nu lichtjes gewijzigd, namelijk: doe beter als je peter en zorg aub dat jullie licentie in orde is!
​
Wat Laurien Odeyn daar allemaal van vond? Die geeuwde eens en sliep verder. 

Jullie hebben het ongetwijfeld al in de Dag Allemaal of in andere vakbladen kunnen lezen maar ik ben vorige week papa geworden van een flinke dochter Laurien. Natuurlijk doet dat wat met een mens, ik was dan ook benieuwd naar wat de befaamde roze wolk met mijn sportieve prestaties zou doen. Op training was daar al niet veel van te merken ik liep geen wereldrecords (Belgische wel) en ook op de fiets moest ik nog altijd trappen om vooruit te gaan. Ik gaf de wolk nog een laatste kans in de Baik X duathlon in Nossegem alvorens hem of haar te klasseren onder opgeklopte Flair term. 

Het was me het weer daar wel voor een roze wolk test. Van dat Belgisch guur weer dat door merg en been snijd. Het soort weer dat je content bent dat het een wedstrijddag is want als je met zo’n weer moet trainen kom je toch niet verder dan een uurtje los te rijden op de rollen. Ik dus met die wolk aan de start voor eerst 4 km lopen. Dat ging goed, daar had die wolk niks mee te maken ik had gewoon de juiste Hoka trailschoenen gekozen voor de modderige stukken. Ja ook als papa moet ik nog sluipreclame in mijn blogs steken, pampers zijn duur hé. Ik kon in de laatste kilometers weglopen van Rik Thijs en Bert Jammaer en kon zo met een 10 tal seconden voorsprong aan het MTB en beginnen. 

Eindelijk geen Kempische zandgrond maar goeie Brabantse klei, die zorgde dat die roze wolk al gauw onder een vettige bruine laag zat, ik heb die dan maar ter plaatse gelaten, een bruine wolk heeft namelijk niet veel nut. Rik kwam in de eerste fietsronde wat dichter en Paul Embrechts reed naar de 3de plek. Het was een leuk afwisselend fietsparcours naast de landingsbaan van Zaventem. En langs het befaamde muurtje waar de sketch van den draad is opgenomen uit in de gloria. Ik kon mijn voorsprong behouden in ronde 2 en liep terug wat uit in de laatste fietsronde. Zo kon ik met een geruststellende voorsprong aan de laatste 2.5 km lopen beginnen. Aan de meet had ik een aantal opties om een gepast zegegebaar te maken, want uiteraard was mijn zege voor ons Laurien. Een fopspeen tevoorschijn halen werd het al niet omdat ik er simpelweg geen bij had. De letter L vormen met de handen was een realistische optie maar hoe zat dat dan met spiegelschrift enzo. Te moeilijk om over na te denken bij een hartslag van 180. Ik koos dan maar voor het simpele wieggebaar. Rik werd 2de en Paul 3de. Beide heren lieten de gebaren voor wat het was. 

Het roze wolk effect was er dus qua resultaat, maar volgens mij komt het gewoon door de cocktail van suikerbonen en veel koffie. 
​Volgende week hopelijk meer papa gebaren en terug Kempische zandgrond op het Bk crossduathlon in Retie.

Bedankt aan Ger Bor voor de mooie foto's!