Seppe Odeyn
  • Home
  • Seppe Odeyn
  • Agenda
  • Resultaten
  • Palmares
  • Sponsors
  • Blog

Hattrick time!

12/22/2014

4 Reacties

 
Foto
Foto: Jean Bollaerts
In 2011 deed ik bij wijze van uitdaging voor de eerste keer mee aan de Hel. Totaal niet voorbereid op wat toen komen zou. Maar ik overleefde die Hel werd 3de maar had vooral heel veel bijgeleerd. In 2012 wou ik absoluut winnen na het afsluiten van mijn wielercarriere.  Dat lukte mede door een loodzwaar MTB parcours. Vorig jaar was mijn eerste jaar als duathleet en kon ik de wedstrijd voor de 2de keer winnen en brak ik het parcoursrecord.  Dit jaar kon ik de eerste worden die de wedstrijd 3 keer won.  En dus begon ik in oktober aan mijn voorbereiding. En zoals alle hellegangers wel weten is dit het zwaarste stuk van het Hel avontuur. Het begint allemaal nog leuk met wat kalme duurtrainingen en het weer valt ook nog goed mee. Maar eens half november als het koud, nat en donker wordt staan er trainingen op het programma die een uitdaging op zich zijn.  Begin december komen de eerste zenuwen al op en kan je beginnen piekeren over banden,  wisselrituelen en voedingsplannen.  De laatste week is het echt niet meer te doen en controleer je dagelijks het weerbericht bij 7 verschillende bronnen.  Als zondag om 8uur dan het startschot klinkt is het dan eindelijk tijd om te oogsten. 
 Mijn voorbereiding dit jaar was ok. Niet super maar ik deed wat ik moest doen.  En dus begon ik aan mijn laatste wedstrijd van het jaar. Na een aantal kilometer liepen we met 4 op kop. Niet toevallig de eerste 4 van vorig jaar: Bart Borghs, Rik Thijs en Ronald Beckers. Uiteindelijk moest Ronald vooraan lossen waardoor we met 3 over bleven. Ondanks een aantal versnellingen liepen we samen na 15km de wissel in. Rik wisselde snel, ik volgde op een aantal seconden.  Ik kon het kleine gaatje dichtrijden en aansluiten bij Rik. In de eerste ronde was het wat verkennen en kijken hoe zwaar het parcours erbij zou liggen. Ondanks de zware regenval viel dat nog mee dit jaar. Een aantal modderige stukken, winderige zandstroken en singletracks maakte er een snelle ronde van maar de 105kilometers zouden hun werk wel doen. Na 1 ronde was Bart niet komen aansluiten. Rik en ik werkten goed samen en begonnen aan een koppeltijdritje van 105km.  Vooral op de goed bollende stroken konden we snelheid maken en onze voorsprong op Bart vergroten. Halfweg hadden we al  4 minuten op Bart en ook daarachter was al een grote kloof.  Rik was de ideale gezel door de hel, kende als Kempenaar het parcours goed en wist dus het juiste spoor te rijden.  Enkel de laatste ronde zakte ons tempo wat omdat we beide al met de afsluitende 30km in ons hoofd zaten.  Maar we wisten al wel dat we zonder ongelukken op het podium zouden staan wat toch een gerust gevoel gaf.  
Foto
Foto
Foto: Jean Bollaerts
De wissel naar de afsluitende 30km lopen was belangrijk, ik wou hier al meteen een gat slagen en veranderde dus niet van kousen.  Hierdoor nam ik  30 seconden voorsprong op Rik.  Plan was om gauw naar de minuut te gaan en dan zijn tempo te gaan lopen, maar Rik was enorm taai en ik moest echt een pak sneller lopen dan ik voorzien had. Uiteraard voelde ik me niet fris meer en het was telkens bang afwachten als timer van dienst Bobby het verschil opnam. Na 10km lopen had ik eindelijk mijn minuut beet en kon ik dus mijn tempo iets laten zakken. Het was zwaar en ik moest nog 20km lopen, gelukkig kon ik rekenen op Bobby en Birger mijn vertrouwde begeleiders.  Na de eerste ronde van 15km had ik 3 minuten voor en begon het er goed uit te zien. Ik liep verder weg en de laatste chrono was 5 minuten zodat ik eindelijk wat geruster was in een goeie afloop. Op 5km van de meet wou ik al wat vertragen om wat te kunnen genieten tot we opeens in de gaten kregen dat ik het parcoursrecord nog kon halen. Een paar keer gevloekt maar me dan toch maar terug in gang getrokken om tegen volle snelheid een overvolle sportzaal binnen te lopen.  Gelukkig had ik  nog wat tijd over om te genieten van het warme applaus en te beseffen dan mijn hattrick een feit is met een parcoursrecord er bovenop. Rik werd na een knappe wedstrijd 2de en Bart Borghs werd 3de.  
Foto
Foto: Jean Bollaerts
3 keer de Hel van Kasterlee op rij winnen met 2 keer een verbetering van het parcoursrecord, ik denk dat ik mag zeggen dat de wedstrijd me ligt.  

Sinds gisteren ben ik echter niet de enige Odeyn die de Hel heeft overleefd. Mijn vader bereikte gisteren ook de finish als 132ste na een goeie 2 maand mountainbiken een misschien even straffe prestatie als de mijne.  Ook trainingsmakker Simon Van Roy deed het heel goed bij zijn eerste deelname in de Hel en werd knap 7de.

Mijn seizoen zit er nu op, tijd voor wat rust, plannen maken en verhuizen…
Foto
Foto: Jean Bollaerts
4 Reacties

Eerst de Hel, daarna zien we wel!

12/2/2014

1 Reactie

 
December is al een paar jaar Hel maand. Mijn voorbije wedstrijden stonden dus in het teken van de Hel van Kasterlee. Traditiegetrouw won ik de halve marathon in datzelfde Kasterlee niet. Bart Borghs was ook dit jaar te sterk,  al kon ik het hem wat moeilijker maken als het jaar voordien. Afgelopen zondag voegde ik nog een extra wedstrijd toe aan mijn voorbereiding, de hetric crossduathlon in Lichtaart. Eigenlijk past de wedstrijd niet zo goed in de planning omdat het een korte explosieve wedstrijd is. Maar omdat het de eerste wedstrijd is van de cross duathlon classics, een regelmatigheidscriterium van 5 wedstrijden en omdat er een sterk deelnemersveld was besloot ik om mee te doen. 
Foto
Het parcours was ook super:  Snel en technisch, niks voor mij maar wel super plezant om te doen.  Vertrokken deden we voor 3 km. Ruben Geys ging er als een speer vandoor en ik kon maar een 100tal meters in zijn tred meegaan. Het gat werd op een bepaald moment wel niet groter als 75 meter. Ik liep 2de samen met Wouter Wuilmus die in duo meedeed.  Geert Lauryssen volgde even verder. In de wissel kon ik Ruben voorbij gaan naar de 2de plek.  Ondertussen had MTBer Vincent Meyvis de fakkel overgenomen van Wouter. Ik zag mijn kans schoon om mijn concurrenten op achterstand te zetten in het wiel van een frisse MTB er (hij had in de voormiddag wel al wat opgewarmd ). Ik kon aansluiten bij Vincent en me vast bijten in zijn wiel. Ik vreesde vooral Geert en Micha Van den Eynde, die toch wel wat sneller door de bochten gaan als mezelf. Gelukkig had ik aan Vincent de ideale gids. Geert kwam wel iets dichter maar had dan wat pech. Micha kwam bij Geert maar ze kwamen nooit aansluiten.  
Foto
Ik kon met een geruststellende voorsprong aan de laatste 3 km lopen beginnen. Ik won uiteindelijk voor Geert en Micha. Blij met mijn overwinning en merci aan het winnende duo Wouter en Vincent. Nu volgen nog 3 weken van hel koorts om op 21 december de jacht op mijn 3-tand in te zetten. 
Foto
1 Reactie

    Archives

    Januari 2019
    December 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Mei 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    December 2014
    November 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013
    Mei 2013
    April 2013
    Maart 2013
    Februari 2013
    Januari 2013

    Categories

    Alles

    RSS-feed

Aangestuurd door Maak uw eigen unieke website met aanpasbare sjablonen.