Het was warm afgelopen weekend, heet zeg maar. En net nu ik een verfrissende duik in het water kon gebruiken koos ik om weer een duathlon te doen. Natuurlijk kan ik niet goed tegen de hitte, ik ben een man van de Hel en buiten het vagevuur is er daar voornamelijk koud en nattigheid. Maar volgens mij is alles trainbaar dus deed ik de week voor de wedstrijd in Kortrijk verwoede pogingen mezelf de nek af te rijden in de hete lucht oven. Ik zag Kortrijk als een warmte experiment, er zou maar eens een hittegolf in Zwitserland moeten zijn net als het Wk daar is. Het werd wel maar een mini experiment aangezien men besliste om door de warmte van de kwartduathlon een sprintduathlon te maken. Ik durf dat hier niet goed neer te schrijven want een dag later moesten heel wat teamgenoten in Frankfurt een ironman doen in dezelfde omstandigheden, die werd uiteraard niet ingekort (allemaal helden).
 |  |
Die 6 eerste loopkilometers gingen voor mij veel te snel, Pieter Rijnders ging er als een speer vandoor en enkel Glen Laurens kon hem even volgen. Ik zat in een groepje met 2 Fransen en wisselde als 6de. Eenmaal op de fiets konden we Gert Van Poucke oprapen en jacht maken op Pieter en Glen. Dat ging verbazend goed en halverwege het fietsen reed ik al mee op kop. In de laatste ronde probeerde ik een aantal keren om weg te raken, maar zonder succes. Ik kon als eerste wisselen en aan de laatste 3km lopen beginnen maar werd als snel terug gefloten naar plek 4, waar ik ook eindigde. Pieter Rijnders won de wedstrijd voor Julien Dequidt en Glen Laurens. Proficiat mannen!
 |  |
Het was dus leuk nog eens te duathlonnen maar een echt succes was het niet. Dat was ergens wel te verwachten vanwege de korte afstand en de rustperiode die ik achter de rug heb na mijn triathlon uitspattingen. Voor de volgende wedstrijd heb ik nog eens zot gedaan en me ingeschreven voor de Triathlon van Alpe d Huez. Ik verwacht mijn Nederlandse familie in bocht 7!
RSS-feed
