Weinig mensen weten het maar de world tour 2018 heeft ook zijn eigen playlist. Een verzameling van de kampliedjes van elk gedeelte van de world tour zeg maar. Nu ben ik soms krampachtig op zoek naar die hit die ik associeer met elk hoofdstuk, zoals ook nu bij de start van onze Yuppies on tour. Hoe meer je dat probeert te forceren hoe harder dat ook kan tegenvallen. Ik had zelf op voorhand gedacht aan: The first cut is the deepest van Sheryl Crow. Dat leek me een prima nummer om de eerste wedstrijd in Egmond te omschrijven. Nog even een leuke link bedenken met die ex van haar, die andere 7-voudig winnaar: De Lance en klaar. Mezelf vergelijken met Lance zou misschien wat overdreven zijn. Er zijn namelijk wel wat niveau verschillen tussen ons. Die man zwemt namelijk een pak beter. Maar toch  de playlist was al aangevuld nog voor we naar Egmond afzakten voor de beachrace op zaterdag, de halve marathon op zondag en uiteraard het combiklassement van beide!

Maar ik zal jullie zeggen wat  de soundtrack was toen ik samen met 3500 andere het strand op draaide richting de pier: De Oude man en de zee. Want ja beste lezers Seppe Odeyn wordt oud. Ik zal dat  even staven met wat bewijslast: Ik begin namelijk tegen mijn fiets te praten. Daar ik uiteraard met mijn favoriete fietsenmerk Orbea rij is dat in het Odeyn-Spaans: I’am getting old mi hombre zeg ik dan of Johhny la genta esta muy locca als we met zen allen naar de eerste natte bocht sprinten. Maar ook oud worden want ik kan niet meer mee in de start en ik vind dat ze niet meer in waaiers kunnen rijden tegenwoordig. Want hoezeer ik Dana Winner haar oeuvre ook had willen volgen het was verdekke geen westenwind Dana maar kutwind recht uit de zee en dus waaiers op het strand of tewel Wamos a la playa. 

De oude man zat in waaier drie (wamos tres) in het gezelschap van beachboy de smalle. Die jongen moet ondertussen ook beginnen vinden dat ik oud word, ik betrap mezelf erop dat ik in de auto telkens tegen hem begin te zagen dat dat toch geen muziek meer is op de radio, maar commerciële rommel. Dat trekt allemaal op elkaar en dan gaan ze een nummer uit de jaren 90 nog eens verkrachten door er een beat op te zetten en weet ge wat ik mij eigenlijk afvraag smalle? Draaien ze dat tegenwoordig op de oude markt en hoe moet ge daar dan wel op dansen? Alsof dat nog niet genoeg was voor de Smalle werd waaier 3 nogal bruut uiteengeslagen door een valpartij, iemand reed tegen mijn achterwiel viel en sleurde een man of 5 mee in zijn val waaronder dus de Smalle. Een beetje dubbel want ik haalde dan wel mijn gelijk: ik zei het dat ze tegenwoordig niet meer in waaiers kunnen rijden maar aan de andere kant heel wat wagonnetjes weg die ons misschien wel bij waaier twee hadden kunnen brengen. Het liep overigens goed af. Zoals dat in de tour ook wel eens gebeurt als je uitgeschakeld wordt in de eerste week moet je de tactiek veranderen en in plaats voor geel voor het bergklassement gaan. De Smalle reed het snelst de duin op en pakte de bollen voor onder andere Lars Boom. In Nedeland betekent dat uiteraard heel wat want dat is het land van de bollen: witte bollen, bruine bollen, krentenbollen, tulpbollen, kaas uien bollen, bakkersbollen,.. en dat kost bijna niets hé. 

Maar terug naar waaier 3a. Waar we de pier bereikten en dus keerden. Ik was ondertussen opgewarmd en kon standhouden met 5 man. Met onder andere ook Yennick Wolthuizen, vorig jaar 2de in de combi en Nederlands kampioen duathlon.  We speelden wat haasje over op de terugweg naar Egmond maar bereikten uiteindelijk in hetzelfde groepje de finish. Ik werd 51ste en had 5 seconden voorsprong op Yennick in het combiklassement.
Qua recuperatie heb ik na 3 jaar de juiste formule nog niet gevonden. Ik besloot het eens iets anders aan te pakken en ging met de coach zwemmen. Prima zwembadje daar in Alkmaar. 50 meter bad, snelle glijbaan en cafetaria waar ze chocomelk met slagroom hebben en vaasjes pils voor de coach.
Oud worden heeft ook zo zijn voordelen. Een gehandicapte kaart bijvoorbeeld maar ook ervaring. Ervaring in combi klassementen zowaar. We bekeken de uitslag van de beachrace en de coach en ik bijgestaan door nonkel google besloten dat 1.14 zou volstaan voor winst al moest ik dan ook wel Yennick achter me laten. 

Terug naar het strand. Daar waar ik de dag voordien nog doceerde in de waaier kunde moest ik nu constateren dat het nooit te laat is voor een bijscholing. Ik kende namelijk de Russische waaier al. Waar  iedereen zijn voorganger duwt behalve de koprijder die voor windbreker moet dienen. Ik ken ook de mongolenwaaier waar ik spijtig genoeg iets te veel deel van uit heb gemaakt. Maar de Keniaanse waaier was me onbekend. Blijkbaar kan je dus ook in waaiers lopen. Ik startte op mijn 1.14 tempo en zag het dus voor mij gebeuren. Jaja ik ben ondertussen klaar voor mijn doctoraat waaiers aan de universiteit van Egmond. Ik kon na 7 km het strand verlaten en had Yennick achter me kunnen laten. De duinen door en terug naar Egmond. Iets voor op mijn schema. Nog de gekende bloedweg over om te finishen als 53ste in 1u13.15. Genoeg voor de 3de winst op rij in het combiklassement.
 
Nu vind ik het zelf heel moeilijk die overwinning in het combiklassement in te schatten. Langs de ene kant voel ik me king of the combo. En klop ik toch maar mooi twee duathlon toppers. Maar soms besef ik ook dat ik wel twee dagen naar huis wordt gefietst en gelopen door de toppers in het vak. En ja je kan dan zeggen dat je multi getalenteerd bent. Maar voeg er een 3de sport aan toe, zwemmen bijvoorbeeld en mijn kingdomship ziet er al heel wat anders uit. Eén ding weet ik zeker: Wat ga ik een cynische oude man worden. Met Thomas Cremers op 2 in het combiklassement staat de jeugd ook al klaar. Graag sluit ik dan ook af met mijn all time favoriete oudemannen zin: Och snotneus ik won al koersen toen gij nog in de pampers zat! 

Jaja de Hel is ondertussen verteerd: Het is zo vreemd om terug gevoel te hebben in je vingers en zelf je schoenen te moeten aandoen. Dat herstel gaat wel elk jaar minder goed. Vroeger dronk ik vlot mijn hel overwinningen in Chimay maar tegenwoordig gaat dat wat moeizamer... Ondertussen zijn we terug mobiel en kon ik mijn jaar afsluiten met nog 2 wedstrijden. Beginnende met de Kerst strandrace in Bredene. Waar ik het laatste restje Kastelse modder uit mijn longen wrong. Om dan vervolgens nog de corrida in Leuven te lopen. Ik liet me nog omkopen om te starten door Koen Lintermans in ruil voor een Chimay beloning.

Nu ben ik al enkele dagen bezig om de symboliek te vinden tussen die laatste wedstrijd en mijn jaar 2018 om een mooi bruggetje te hebben naar mijn jaaroverzicht maar die corrida was zo vreemd dat je daar geen brug op kan bouwen dus gewoon de feiten: De Corrida was 12km lang. De eerste 8 lopers worden de verkeerde weg opgestuurd. 7 van de 8 eindigen met minder als 12km en Seppe Odeyn heeft er 15 gelopen. De bekroning achteraf tot Chimay man van het jaar met de nodige natura prijzen maakte veel goed. De brug maken laat ik aan jullie. 

2018 was natuurlijk het jaar van de world tour van Stefaan en mezelf. Mijn GSM staat intussen vol met selfies van onze beide koppen met op de achtergrond: de skyline van Dubai, de Trump tower, de bereden politie in New Orleans, de Baltische zee of de mist in Egmond. Jaja ik denk dat we onze taak als vakantiereporters wel hebben volbracht. Sportief gezien was het een minder jaar. Uiteraard er was dat leergeld dat ik graag betaalde in de Ironman wedstrijden. Maar natuurlijk had ik op meer gehoopt dan  een 11de en 13de plaats in Tallinn en Lanzarote en een verdere plaats in Texas. Het was ook het jaar van de dubbele hamstringblessure en van de opgaves met als dieptepunt het Wk in Zofingen. Er kwam wat tegenslag aan te pas maar even goed hebben we ook fouten gemaakt in de voorbereiding op het drukke programma. Echt redden kon ik mijn jaar niet meer maar afsluiten met nummer 7 in Kasterlee verzacht de pijn wel wat. Ik zeg dan ook liever dat Kasterlee al het begin is van mijn 2019 jaar. Het jaar van de ommekeer, de wederopstanding jaja zelfs het woord comeback durf ik hier neer te pennen. Geleerd uit onze fouten en klaar om de lijn van Kasterlee door te trekken. Over hoe 2019 er precies gaat uitzien kom ik later nog op terug.  Het zal zeker geen 2de world tour worden. Aangezien er heel wat papierwerk aan te pas komt om het label World tour te mogen gebruiken. Als primeur geef ik wel de titel van volgende blog: Yuppies on tour: Part 1 Egmond aan zee! 

Rest me enkel nog de 2018 awards uit te reiken en jullie het allerbeste voor 2019 te wensen:
​
Koudste zee van het jaar: Baltische zee
Woord van het jaar: Yuppie
Spotify playlist van het jaar: Retro arena top-500
Beste afterparty: New Orleans Jazz Fest
Toertocht van het jaar: Aarschot (RIP Sikke)
Training van het jaar: Malteni bootlegger ultra cx waar ik toch een kleine 12uur voor nodig had.
Duikbootmuseum van het jaar: Tallinn
Beste stoverij: Belgian café in Souk Madinat Jumeirah in Dubai