Part 8 of the World Tour: Triathlon van Vlaanderen

Vijf weken van windstilte na Ironman Lanzarote maar we zijn terug vertrokken beste lezers. En hoe kon ik mijn world tour beter terug op gang te trekken door dat eens in eigen land te doen. Want België is in dagen van de wereldbeker voetbal zeker en vast een deel van de wereld. Vijf weken geen wedstrijd is uiteraard lang maar ik moest me klaarstomen voor mijn debuut op de kwart afstand, in de volksmond wel eens een kwartje genoemd. Normaal heb ik het niet zo voor verkleinwoorden maar een kwartje moet wel kunnen omdat je bij het opsommen van de afstand telkens zo iets hebt van: is dat alles. Dus in Oudenaarde was het maar 1000m zwemmen, maar 45km fietsen en maar 10km lopen. U heeft het al begrepen dat het tijd was om de explosieve Seppe Odeyn nog eens boven te halen.  

Voor 1000 meter zwemmen trekt mijn explosieve zelve zijn wetsuit niet aan, het zou ook niet gemogen hebben want het water was wat aan de warme kant. Het parcours was voor een keer niet afgezet met boeien maar met zeilbootjes. Het was echt werken in het water omdat verschrikkelijke liedje zeil je voor het eerst van Bart Kaell niet in mijn hoofd toe te laten. Het lukte net hoewel die eerste zin: "ze zei hou je van zeilen" al halvelings mijn kop binnenkwam met een geut water uit de Donk. Maar ik verdapperde knap met een tegenreactie en de Marie Louise van Luc Steeno. Wat uiteraard wel een goed zwemnummer is daar het dwars door de woeste orkaan gaat. Ik trok mijn Flandria aan wal en wel als 40ste. Jaja u leest dat goed 2 cijfertjes maar en 39 man dat kan je nog in een bus krijgen. 

Het was dan ook nog eens ver lopen tot aan de wissel waardoor ik nog wat plekjes won. En dan de fiets op en de Vlaamse Ardennen in. Mensen lief de Vlaamse Ardennen, daar waar de student Seppe Odeyn meer tijd heeft doorgebracht dan in het auditorium van de Hogeschool Gent. Ja het was een blij weerzien met de nijdige hellingen, het draaien en keren, kasseien met een gootje en een boer die van zijn erf komt getuft. Natuurlijk voelde ik me daar als een vis in het water wat een nummer te laat kwam, maar beter laat dan nooit uiteraard!

Door mijn enthousiasme en mijn poging tot explosief en agressief het parcours aan te pakken. Was mijn NOS wel snel opgebruikt. Met NOS bedoel ik niet de Nederlandse omroep maar dat gas dat je in een gepimpte auto vind om de turbo nog wat aan te vuren. Na 25km was dat dus op en viel ik wat terug op het vertrouwde Ironman tempo. Dat was wel voldoende om de top 10 in te duiken en aan mijn 10 loopkilometers te beginnen. Het lopen ging goed en ik kon opschuiven naar een 5de plek. De overwinning was voor Neal Van Vaerenbergh voor Tom Mets  en Timothy Van Houtem.  
De explosieve Seppe Odeyn mag weer even op de bank tot de beermile want volgende wedstrijd de quatre quarts Ironman van Tallinn.