Mijn blog is wat later, omdat ik jullie eerst allemaal de kans wou geven dit fantastische interview te lezen. Maar
ja ik ben ook 30 geworden, dan gaan de dingen al wat trager hé. Seppe Odeyn ligt daar echter niet wakker van, wel heb ik een soort vreemde kronkel in mijn hoofd die denkt dat ja vanaf je 30ste terug met een blanco palmares begint. Ik kon dus zondag in Geel nog de laatste regels aan mijn palmares -30 toevoegen. Aan motivatie ontbrak het mij dus niet, het debacle van vorig jaar in mijn achterhoofd en een Belgische titel op het spel zorgde voor de nodige spanning.
Ook mijn sponsors deden hun best mij nog een paar procentjes sneller te maken. Ik kreeg de nieuwe Brake Protec, nieuwe Stance kousen van Vedette Sport, Orbea stuurde zijn nieuwste vaste "Spirit" vork op en Kris van SWS spaakte nog nieuwe wieltjes, uiteraard in de juiste kleuren.  Merci allemaal, gracias a todos! 

Allé hop vertrekken dan maar voor 6 km lopen. Even verschieten vlak na de start als je daar plots een modderstrook voor de voeten geworpen krijgt. En ik nog heel de week vertellen dat de vele regen niet uitmaakt omdat die Kempische zandgrond toch niet modderig wordt. Direct al natte voeten dus en een stevig tempo door Glen Laurens en Tim Van Hemel, ik pikte mijn wagonnetje aan. We liepen een mooie voorsprong bijeen op Geert Lauryssen en Rik Thijs. Dan de fiets op weer modder, huh vreemd. Een strook asfalt, nog vreemder en dan eindelijk Kempische zandgrond en bomen en draaien en keren. We reden met zen drieën op kop maar in het bochtenwerk zag ik Geert al snel dichterbij komen.

Ik ken mijn concurrenten normaal goed. Ik heb net als Michel Wuyts een fichebak, die ik in tegenstelling tot Michel volledig gememoriseerd heb. Zo staat er op de fiche van Glen Laurens buiten lievelingskleur en favoriete one night stand: bochtenwerk, iets minder. En bij Tim staat: valt weleens over een boomwortel. Ja normaal is die info acuraat en up to date tot Glen de kop pakte. Die was gewoon pokemon gewijs geevolueerd van technisch iets minder naar technisch meesterschap. Ik verschoot zo hard dat ik zelf even een gaatje moest laten. Tim bleef dan weer in de modder hangen, al is de kans dat daar ergens in die klei een boomwortel lag groot dus die info klopte wel. Geert kwam bij ons aansluiten en op zijn fiche staat in het rood: NIET OP KOP LATEN RIJDEN BIJ TECHNISCHE PASSAGES. Nu buiten die asfalt en modderstrook was het een en al technische passage in Geel. Geert wou dus zo snel mogelijk op kop rijden om zijn technisiteit tentoon te stellen. Maar ik kende die capaciteiten al, dus ik zat daar niet meteen op te wachten. Ik had uiteindelijk al 2 keer de deur redelijk professioneel dicht gedaan, maar bij poging 3 kwam Geert wel op kop. Ondanks dat we niet aan die modderstrook waren voelde ik  wat nattigheid. 3 bochten later bleef ik aan een tak hangen en zag ik Geert wegstuiven. Nu voor jullie denken dat ik niet kan sturen. De snelste weg door die bocht was wel degelijk door de takken van die boom alleen was ik al wat geforceerd die bocht aan het ingaan omdat Geert daar de wetten van de zwaartekracht wat aan het tarten was en ik die probeerde te volgen.

Veel tijd om te bekomen had ik niet. Glen was mij voorbij gegaan maar kwam even verder ook ten val toen we een gedubbelde inhaalde. Ik ging alleen in de achtervolging op Geert maar zag hem eigenlijk meter per meter verder weg rijden. Halverwege had ik 30 seconden achterstand. In de laatste ronde vond ik iets beter mijn ritme en zo wisselde ik op 18 seconden van Geert. Ik had welgeteld 3 km omdat goed te maken, het zou een thriller worden. Mijn voordeel was dat ik hem voor mij zag lopen. En dat ik meteen een hoog tempo kon lopen. Ik kwam meter per meter dichter maar halverwege was ik er nog altijd niet bij. Op iets minder dan een kilometer van het einde kwam ik aansluiten. Ik nam meteen de kop en voelde dat Geert een paar meter moest laten. De finish was gelukkig niet ver meer en zo kon ik mijn Belgische crossduathlontitel verlengen. Ik ben nu niet het type dat zich meteen te pletter stort na de meet maar ik moest toch wel even bekomen van deze eindsprint. Geert werd uiteraard 2de en Glen 3de. Uiteraard blij met mijn 4de Belgische titel en dat ik zo'n spannende wedstrijd winnend kan afsluiten. 

​Ik ben intussen begonnen aan mijn 5de duathlon jaar. Ik ben stilaan begonnen de hiaten in mijn palmares op te vullen. Dat houd ma al bezig sinds 2003 toen Johan Museeuw eindelijk de Omloop het Volk won en daarmee het laatste gaatje vulde op zijn indrukwekkende palmares. Johan zijn omloop is een beetje mijn Retie. Al 3 keer 2de geworden maar nog niet kunnen winnen. Maar later meer over Retie want ik heb iets veel straffer meegemaakt. Ik heb gekoerst met Johan Museeuw! Niet gewoon gefietst nee gekoerst tegen de Leeuw van Vlaanderen. En het was dan nog eens aan de brouwerij van Chimay en de mensen die afgelopen week mijn uitgebreid interview hebben gelezen op vojomag die weten dat ik in mijn leven al meer chimays gedronken heb dan pinten! Voor jullie beginnen te denken, wat zit die Odeyn hier nu te wauwelen zit die aan de drank ofzo. Jazeker aan de Chimay dus maar ik leg het even uit:

Voor de cycling tour des trappistes van Sportevents was ik gevraagd voor een promo tijdrit te rijden tegen de mannen van Chimay: Koen en Edwin en tegen Johan Museeuw. Coelio als ik ben deed ik een beetje alsof mij dat koud liet, want Johan Musseuw das toch ook maar een gewone wereldkampioen mens. Ja dat kan wel goed zijn tot die op zijn fiets stapt, dan is dat de Leeuw van Vlaanderen en ik was ik op slag terug 12 jaar oud. De mannen van Chimay vertrokken eerst aan de tijdrit van 20 km, 2 minuten later was het dan aan Museeuw en nog eens 2 minuten later was het aan mij. Ik stond een beetje verlegen te wezen naast Johan en vroeg hem of er ooit al eens iemand 2 minuten op hem had dichtgereden waarop Johan zei dat dat nog niet te vaak gebeurt moest zijn. Ik stond dus voor een moeilijke opdracht waarvan ik het einde nog niet kan verklappen aangezien er nog een wedstrijd loopt over het einde. Maar ik had daar de dag van mijn leven. Ik voelde me net alsof ik in de droomfabriek zat, het populaire tv programma waar wij thuis een echt beertje van hadden want mijn tante had daarin meegedaan! Natuurlijk wou kleine Seppe niet gaan zwemmen met dolfijnen die wou koersen met Johan Museeuw en achteraf een goeie blauwe Ch… nee dat kende kleine Seppe uiteraard nog niet maar voor grote Seppe mocht dat wel! 

En ja dan was er nog nieuws hé, het is waar ik heb terug een wielerlicentie, ik ben dus een beetje hervallen maar wat wil je als ze je laten koersen met Johan Museeuw. Ik zal mijn wielerwedstrijden rijden in de kleren van de Kastelse durvers. De club die elk jaar instaat voor de organisatie van de Hel van Kasterlee en dus al één van mijn trouwste sponsors de laatste 5 jaren. 

O ja dan Retie nog. Ja ik kom daar graag, zelfs nadat organisator Liesbeth mij eens heeft gezwemchickt in Nice. Gewoon omdat het daar altijd goed weer is. Ook in het begin van deze week toen Frank Deboosere nog slecht weer gaf op zondag. Ik dacht nog, ik moet Frank bellen hij heeft de crossduathlon kalender niet nagekeken het is dan Retie dus goed weer. Maar ja na 30 jaar in het vak vergeet ook Frank wel eens iets, het is hem vergeven! Goed weer dus en een aangepast parcours. 
Ik liep na een aantal kilometers op kop met Rik Thijs en Tim Van Hemel. Het loopparcours was iets gewijzigd we moesten nu door een boerderij lopen en bijbehorende akker. Wat elke ronde wat eng was, omdat je in een blinde bocht de boer zijn erf op liep en ik door de boekjes van mijn dochter wel 50 dingen kon bedenken waar ik achter de bocht op kon knallen: een kip, een varken, een koe, welk geluid maakt de koe?..Ja loop dan wat trager hé Seppe, ook waar! 

Maar wij met zen drieen dus de wissel in om te gaan Mtben in de Kempense bossen. Ook hier was het parcours veranderd, thuisrijder Rik nam resoluut de leiding en ik hoste wat achter hem aan van boom tot boom. De snelheid lag zodanig hoog dat het eerder aanvoelde alsof er iemand bomen naar mij smeet en ik die moest ontwijken. En dan net op het stuk waar er geen bomen stonden die je moest ontwijken valt Tim over een boomwortel. Wat eigenlijk ook een stukje boom is maar dan een ondergedoken exemplaar, wel spijtig voor Tim natuurlijk. Zo bleef ik over met Rik. Uiteraard kwam ik wel eens op kop maar dat was niet dat kwieke ritme van Rik. Het leek wel alsof hij die bomen gewoon niet zag staan. Gelukkig is Rik wel een goeie gast en hij gaf mij af en toe een aanwijzing zoals: voor de boom naar links. Voor ik kon antwoorden, maar Rik het staat hier vol bomen had ik toch maar een wegje links genomen en warempel dat kwam nog goed uit ook. Rik en ik reden samen de wissel in. Ik kon snel wisselen en een kleine voorsprong nemen. Nog 2 keer de boerderij door het veld over het bosje in en aankomen op het voetbalveld. Voila gaatje opgevuld! Rik werd 2de en Tim 3de

​Volgende week geen hiaat op mijn palmares want ik won al 2x in Geel en was vorig jaar ook Belgisch kampioen. Dus gewoon een poging tot het opsmukken van mijn palmares!