Belgisch kampioen (nog geen bis)

Het Belgisch kampioenschap lange afstand duathlon werd georganiseerd in Luxemburg, neen niet in de provincie maar in het Groot Hertogdom. Mijn laatste sportieve prestaties daar dateren van de Fleche du Sud in mijn laatste jaar als wielrenner. Dat was een 5 daagse wedstrijd, maar hoe wij daar als klein ploegje aan de start stonden is mij nog steeds een raadsel. We werden daar werkelijk van het kastje naar de muur gereden en nog eens terug ook. Ik weet nog hoe we voluit moesten gaan in de tijdrit om toch maar binnen tijd aan te komen, hoe we in de laatste rit 120km moesten wachten voor de vroege vlucht eindelijk vertrok en ik dus 120km lang naar de derailleur van ploegmaat Birger zat te staren.  Ik werd daar vlotjes op een kwartier gereden samen met mijn voltallige ploeg. 

De organisatie van de Powerman duathlon moet die wanprestatie ook opgemerkt hebben want de favorieten kregen de nummer 1 tot 10. Ik kreeg nr 137. . .

Mijn voorbereiding op dit Bk was goed. Na Horst was ik redelijk ontgoocheld en was het even nadenken met de coach wat anders en beter kon. Maar ik bleef vooral goed trainen.
Ik reed als voorbereiding nog het Pk wielrennen in Kortenaken Stok. 150km in de gietende regen was nu niet meteen de beste voorbereiding, ik miste de goeie vlucht en reed lek op 3 km van de meet en werd daar uiteindelijk 22ste. 

Zaterdag verkende ik het Luxemburgse parcours en dat stond me wel aan. Het was een mini Zofingen, dat dus behoorlijk lastig was  in zowel het lopen als het fietsen. 

Zondag werd er eerst 10 km gelopen in twee rondes. Ik kon de eerste ronde volgen bij een kopgroep van 5. Met daarbij Pieter Rijnders, Glen Laurens, Francois Reding en wereldkampioen Gael Le Bellec. Op een goeie 2 km van de wissel moest ik overschakelen op mijn eigen tempo en de 4 laten lopen maar door een snelle wissel zat ik op de fiets terug in hun wiel (op 12 meter hé). In tegenstelling tot in Horst voelde ik meteen dat ik mijn fietsbenen nog is bij had. 

Ik schoof door naar de 2de plek op de eerste klim en nam de leiding over van Gael. Ik had het de dag ervoor nog tegen mijn vrouw gezegd toen ik het parcours met haar reed: Vanaf de Amerikaanse vlag in het dorpje Gralingen  was mijn moment daar. Wat volgde was een golvend stuk waar je goed door kon duwen en dat deed ik. De Belgen moesten lossen en ook de wereldkampioen leek het even moeilijk te hebben. Het was een leuk moment eens op kop te rijden in een Powerman wedstrijd. De 2de beklimming was de wereldkampioen echter ijzersterk en plaatste hij een indrukwekkende versnelling deze kon ik niet beantwoorden. Boven pakte ik nog een drinkbus aan van mijn persoonlijke moto man Bobby. Ik kwam dus op anderhalve minuut van Gael de wissel in voor het laatste lopen. Glen volgde als 3de op 2 minuten en nog verder volgde Pieter Rijnders. Het lopen ging goed, ik kwam niet dichter op de 1ste maar behield mijn mooie bonus op de andere Belgen. Zo werd ik dus 2de in de wedstrijd achter Gael Le Bellec, maar wel Belgisch kampioen voor Glen Laurens en Pieter Rijnders. Na drie keer vice Belgisch kampioen doet dat echt wel deugd. 

De sponsor getrakteerd op wafels.

Volgende week volgt een triathlon in Bilzen, het schijnt dat daar gezwommen wordt....