Yuppies back on tour: Part 1 Portugal

De eerste race van het seizoen is altijd spannend, akkoord ik had al wat op het strand gekoerst dat resulteerde in een 17de plek in Zeebrugge en een 4de plaats in Bredene samen met de “Smalle” Ruben Cumps, maar de eerste echte afspraak van het jaar was de Powerman in Portugal. Altijd wat stress de eerste wedstrijd, niet voor het vormpeil hoor. Ik train hard en weet wel ongeveer wat ik ga kunnen maar terug de eerste keer reizen. Ja dat is even terug ritme opdoen. Zo werd ik een paar dagen voor mijn vertrek wakker plots beseffend dat ze daar wellicht Portugees zouden spreken. Een taal die ik niet machtig was. Nu overkomt me dat niet vaak aangezien ik best wel wat talen versta en de basis woordenschat waarmee je bedankt en de weg naar het station vraagt wel gezegd krijg. Met het Portugees had ik dat dus niet. Dat resulteerde in een slapeloze nacht want hebben ze daar wel euro’s en waarom zijn er daar zoveel ontdekkingsreizigers? Is het daar misschien niet leuk dat die massaal de zee op gingen zoekend naar andere oorden. En ik kan je verzekeren de zee zag er daar niet echt uit van, nou laat ik maar even een boot pakken en we zien wel waar we uitkomen. 

Foto Be Movi

Voorbereiding is uiteraard alles, 50 handige zinnen Portugees later was ik gerust gesteld en hop ik met Bobby de vlieger op naar Lissabon. Aangekomen een aantal vaststellingen: Portugees leek op papier nog op Spaans in praktijk verstond ik er niet veel van. 2de vaststelling: Het is daar een andere tijdszone, wat Jan Petralia me wist te vertellen eenmaal geland, op een toontje van: Hoe gij weet dat niet of wat? Goed wetende dat Jakke hier waarschijnlijk al 7 keer geweest is waarvan hij de eerste 6 keer zijn klok niet eens verzet heeft. Maar bon bedankt voor het melden Jakke! We verbleven in Ericeira aan de Portugese kust en metershoge golven, aha vandaar dus duathlon. De wedstrijd was in Mafra in de schaduw van een gigantisch paleis. Een koninklijk paleis, maar wist mijn vrouw en koningshuis kenner, Portugal heeft geen koning meer. Dus een heel groot leeg kasteel! 

Foto Be Movi

Op de wedstrijddag niet zoveel schaduw maar grijs en wat miezer regen. Perfect dus voor de mensen uit het noorden. Vertrekken deden we voor 10 loopkilometers dat verliep wat raar: De eerste kilometer werd alles al helemaal uit elkaar getrokken. Ik liep in een groepje rond plek 6. Samen met 2 Portugezen. Zo sprong ik ook op de fiets voor de 60 km. Het fietsparcours was heel mooi, technisch met veel hoogtemeters. En zelfs op sommige stukken nieuwe asfalt. Het was wat wennen in de haarspeldbochten op een semi-nat wegdek. Thuisrijder José Estrangeiro wisselde samen met mij maar reed bijzonder snel naar beneden. Ik moest hem laten rijden maar hij stond even later aan de kant met kettingproblemen. Yennick Wolthuizen kwam ook aansluiten en zo vormde we een groepje halverwege rijdend voor plek 4. Jakke Petrol reed op kop voor Australier Matt Smith en nog een Portugees João Ferreira. 

Foto Be Movi

Foto Be Movi

In de afdaling had ik nu maar 1 doel: José volgen wat me een ronde eerder niet lukte. Ik kon mezelf terug wat oude koerswijsheid bijbrengen: Onder het motto als hij niet valt dan ik ook niet en trust the tyres kwam ik samen met hem beneden. Daar stond Jakke te vloeken in een bocht na een val. Altijd even schrikken maar het feit dat hij vloekte leek hij me ok te zijn. Ik reed met José tot bij João en hadden nu dus nog enkel Matt voor ons rijden. Voor mijn Portugese vrienden stond er een titel op het spel, ik zat nog in de koerswijsheid/leepheid en demarreerde dus in de wetenschap dat ze wel even naar elkaar zouden kijken en ze op de hoogte waren dat ik nog geen Portugese paspoort had en dus geen Portugees kampioen kon worden. Dat lukte en ik zag ook Matt voor me die wat leek stil te vallen. Ik ging er op en over en kon als eerste de wisselzone bereiken met een 30-tal seconden voorsprong op de Portugezen.

Foto Be Movi

Foto Be Movi

Na 5 km lopen was João genaderd tot op minder dan 10 seconden. Het werd een spannend slot maar ik bleef er redelijk kalm onder en bleef men eigen tempo lopen en keek niet achterom, als hij me voorbij loopt zal ik het wel zien zeker! Ik hield nog een tikkeltje reserve om de laatste keer de klim vol naar boven te lopen. Daar keek ik achterom en zag dat het gat groot genoeg was om de eerste overwinning van het jaar te pakken.  João en José gingen mee op het podium. Ik moest even tellen maar het is ondertussen mijn 6de powerman overwinning. Het was één van de mooiere powermans die ik al gedaan heb met een top organisatie en een schitterend parcours. Met als kers op de taart het podium in het kasteel alwaar ik mezelf in 1 van de 1000 zalen uitriep tot nieuwe koning van Portugal!
Afsluiten met het enige woordje Portugees dat ik heb geleerd: Obrigado.  
​Ps Jakke was ok!