Na een korte nacht stond ik dus weer klaar aan de hellepoort. Geen Bart en Rik dit jaar mijn hellemakkers kwamen gelukkig wel supporteren! Ik had voor deze wedstrijd een speciaal wereldkampioenen klakje voor mij en de supporters gekregen van Domestic makelaars.
Dat het vreemde tijden zijn, ik weet het, ik begon mijn blogs al eerder zo maar het is toch waar zeker. Normaal is mijn winter enkel Helle tijd en dit jaar ging ik van een tropisch eiland naar het sportgala naar de Hel en is mijn blog een week te laat omdat ik ben gaan skiën. Ach ja verandering van spijs doet eten en ik zag vooral de voordelen voor de Hel. Zo stond ik iets minder wit aan de start en had ik de avond voor de hel de sjiekste pastaparty op het sportgala. Er waren ook wel wat nadelen aan die dolle decembermaand maar ik had gelukkig niet te veel tijd daar energie aan te verspillen. Na een korte nacht stond ik dus weer klaar aan de hellepoort. Geen Bart en Rik dit jaar mijn hellemakkers kwamen gelukkig wel supporteren! Ik had voor deze wedstrijd een speciaal wereldkampioenen klakje voor mij en de supporters gekregen van Domestic makelaars. Die eerste 15 km lopen kennen we ondertussen al wel maar de start in het donker blijft toch wat wennen. Pas na een goeie 10 km lopen kan je met zekerheid zeggen dat je je wedstrijdpakje niet binnenstebuiten aan hebt en wie er mee met je op kop loopt. Geert Lauryssen liep samen met mij op kop en met 2 liepen we de sporthal binnen. Snel MTB schoenen en helm aan en dan stond daar buiten aan de sporthal mijn nieuwe Orbea Alma te wachten. Gelukkig in het flashy Baskisch oranje want vind je fiets maar eens terug tussen 280 andere bolides, leuk om te zien dat er zoveel mensen de uitdaging met de hel aangaan Ik verliet samen met Geert de wisselzone en we begonnen aan de 105km mountainbiken. Het was blijkbaar droog geweest in de Kempen want het parcours lag er snel bij. Zelfs het altijd gevreesde maïsveld was een autostrade geworden doordat er een stukje gazon opgezaaid was. We reden dus aan een redelijk snel tempo door de Kempense velden en ik had met Geert de gedroomde metgezel, iemand die niet te veel nadacht en mee het tempo hoog hield. We streden bovendien met gelijke wapens want we gingen alle twee naar een gala de avond ervoor en reden beide op een Orbea. Na 1 ronde hadden we 3 minuten voorsprong op Sikke Van Roy. Mijn koersmaat was sterk bezig en reed solo in de achtervolging. Geert en ik hadden ons tempo te pakken en we draaiden onze rondjes aan een egaal tempo. Onze voorsprong groeide op een groepje achtervolgers. Ik voelde me goed en amuseerde me in mijn 6de hel. In ronde 4 en 5 kreeg Geert het wat moeilijker maar we bleven uitlopen op de achtervolgers. We konden beiden met een gerustellende voorsprong aan die laatste 30km beginnen. Mijn Hoka’s aan en ik was weg. Ik nam meteen wat seconde in de wissel en vond meteen het gekende helletempo en liep stelselmatig weg van Geert. Na 15 km lopen had ik al een mooie voorsprong en had ik wat tijd om na te denken. Vooraf had ik al beslist dat het mijn voorlopig laatste hel zou worden. Waarom? Omdat ik niet veel meer te winnen heb in Kasterlee, omdat ik nog andere uitdagingen heb en omdat de inzinking van Miguel Indurain in zijn poging een 6de tour de France te winnen mijn eerste wielerherinnering is. En zo begon ik aan mijn laatste rondje Kastel met mijn vaste crew: timer Smalle, DJ Leys en Gopro Bobby. Het besef kwam er dat ik een groot sporthoofdstuk in mijn carrière aan het afsluiten was. Ik struikelde nog bijna over mijn eigen duathlon roots die hier al een jaar of 6 liggen maar kon toch veilig de sporthal binnen wandelen om samen met mijn dochtertje en de Odeyn crew mijn 5de titel te vieren met wederom een nieuw parcoursrecord, met dank aan Geert voor de snelle fietsproef. Ik kreeg een coole 5 voudige helwinnaarstrui gecombineerde met een vleugje wereldkampioen. Geert werd nog vlot 2de en Sam De Bruyn werd 3de. Op het podium had ik achteraf misschien mijn Musseeuw moment moeten grijpen om net als Johan in Roubaix de paternoster door te geven aan mijn opvolger. Ik heb alleen geen paternoster dus zal ik bij deze gewoon mijn hel geheim verklappen: 3 maand snoei hard trainen of wat hadden jullie gedacht! . Mijn avontuurlijke decembermaand was zelfs na de Hel nog niet voorbij: een dag later vertrok ik op skistage georganisseerd door de VTDL triathlonfederatie en mogelijk gemaakt door Snowmania. Odeyn en de olympiers eigenlijk want Jelle Geens en Marten Van Riel waren samen met bondscoach Nick Baelus mijn stagegenoten. En zo stond ik op dinsdag 2 dagen na de hel te langlaufen ergens in de Oostenrijkse bergen. En leerde ik een dag nadien skiën met dank aan Toon van Snowmania. Ik moet zeggen normaal gezien glij ik iets minder vlot door het leven de dagen na Kasterlee. Met dank aan Gopro Bobby voor de fancy ski kleren! Helaas geen eindejaars Corrida in Leuven voor mij, mijn longen en sinussen hebben momenteel hun bedenkingen bij mijn levenstijl. Wel van de partij in de beachrace Agu pier Egmond pier op 7 januari en op 8 januari de halve marathon in datzelfde Egmond!
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Januari 2020
Categories |