Het is gebeurd, ik heb voor de 2de keer op rij de Hel van Kasterlee gewonnen, wat voor velen de gewoonste zaak leek was het voor mij een enorm moeilijke dag en een fel bevochte zege.
Mijn Hel begon eigenlijk al op 5 oktober. Toen besliste ik om er terug voor te gaan en begon mijn voorbereiding. Mijn voorbereiding verliep goed maar het was ook al flink afzien: vele uren in het donker fietsen, alle dagen vroeg op om te gaan lopen en zware en lange trainingsdagen. Ook dit hoort al bij de hel en zullen mijn vele collega hellegangers wel kunnen beamen.
Het leek een softe versie te worden dit jaar, het bleef de weken voordien redelijk droog en de temperatuur was zo een 10 graden. Maar de afstand op zich en een hels windje maakte het er toch weer een serieuze uitdaging van.
De wedstrijd zelf dan. Om 8uur starten we in het donker voor een rondje van 15km lopen. Dit is niet zomaar een opwarmertje maar was voor mezelf al meteen een heel belangrijke test. Na de halve marathon wist ik namelijk niet of ik bij de betere lopers zou zijn vandaag. Maar het gevoel was meteen goed. We liepen snel weg met 4 Bart Borghs, Tony Goossens, Rik Thijs en ikzelf. Het waren de verwachte mannen in de kopgroep. Ik startte wat afwachtend om het looptempo van de andere in te schatten. Om vervolgens na 5km te versnellen, Bart volgde goed, Rik en Tony moesten een gaatje laten. Bart en ik werkten samen tegen de wind en om onze voorsprong zo groot mogelijk te maken. Op het knikje voor de wisselzone probeerde ik Bart nog af te schudden, maar Bart was taai en we liepen samen de wisselzone in.
Mijn Hel begon eigenlijk al op 5 oktober. Toen besliste ik om er terug voor te gaan en begon mijn voorbereiding. Mijn voorbereiding verliep goed maar het was ook al flink afzien: vele uren in het donker fietsen, alle dagen vroeg op om te gaan lopen en zware en lange trainingsdagen. Ook dit hoort al bij de hel en zullen mijn vele collega hellegangers wel kunnen beamen.
Het leek een softe versie te worden dit jaar, het bleef de weken voordien redelijk droog en de temperatuur was zo een 10 graden. Maar de afstand op zich en een hels windje maakte het er toch weer een serieuze uitdaging van.
De wedstrijd zelf dan. Om 8uur starten we in het donker voor een rondje van 15km lopen. Dit is niet zomaar een opwarmertje maar was voor mezelf al meteen een heel belangrijke test. Na de halve marathon wist ik namelijk niet of ik bij de betere lopers zou zijn vandaag. Maar het gevoel was meteen goed. We liepen snel weg met 4 Bart Borghs, Tony Goossens, Rik Thijs en ikzelf. Het waren de verwachte mannen in de kopgroep. Ik startte wat afwachtend om het looptempo van de andere in te schatten. Om vervolgens na 5km te versnellen, Bart volgde goed, Rik en Tony moesten een gaatje laten. Bart en ik werkten samen tegen de wind en om onze voorsprong zo groot mogelijk te maken. Op het knikje voor de wisselzone probeerde ik Bart nog af te schudden, maar Bart was taai en we liepen samen de wisselzone in.
Ik wisselde goed en snel en kon met een voorsprong beginnen mountainbiken. Daar liep het meteen fout. Ik had net een voorsprong van zo een 40 sec op Bart en was vooral bezig met mijn handschoenen aan te doen en te drinken en te eten. Toen ik even rond me keek herkende ik niet waar ik was, ik vroeg aan de motard die met me reed of ik verkeerd gereden was. Hij zei van niet maar er klopte iets niet. Ik draaide om en reed een stuk terug. Ik zag in de verte Tony en Rik komen en volgde de motard naar wat ik dacht het goeie parcours.
Toen ik echter aan de meet langskwam werd ik tegengehouden en bleek dat ik een stuk niet had gedaan. Ik was me van geen kwaad bewust en zei dat ik de motard gevolgd had maar de mensen van VTDL waren duidelijk dat een deelnemer het parcours moet kennen. Ik moest dus wachten op de andere als tijdstraf. Dat was zowel mentaal als fysiek niet makkelijk om zo lang stil te staan. Toen ik mocht vertrekken zaten Tony, Rik en Bart zo goed als in mijn wiel. Uit frustratie vertrok ik direct met de gas open. Ik kon terug van hun wegrijden en passeerde ook het punt waar ik gemist had, nu pas snapte ik vanwaar mijn tijdstraf kwam.
Ik beukte verder tegen de wind maar kon eigenlijk bitter weinig voorsprong pakken op de 3, ze zagen me in de verte steeds rijden. In ronde 3 heb ik dan alles gegeven wat ik had om aan een voorsprong van 1.5minuut te komen. Ronde 4 en 5 waren zoals gewoonlijk het moeilijkste, het leek alsof de wind elke minuut harder begon te waaien. Bovendien groeide mijn voorsprong niet zoals ik zou willen, ik wisselde naar mijn Scott loopschoenen (beetje reclame maken voor mijn sponsor) en had een voorsprong van 4minuten op Bart en iets later kwam Rik de wissel binnen.
Ik beukte verder tegen de wind maar kon eigenlijk bitter weinig voorsprong pakken op de 3, ze zagen me in de verte steeds rijden. In ronde 3 heb ik dan alles gegeven wat ik had om aan een voorsprong van 1.5minuut te komen. Ronde 4 en 5 waren zoals gewoonlijk het moeilijkste, het leek alsof de wind elke minuut harder begon te waaien. Bovendien groeide mijn voorsprong niet zoals ik zou willen, ik wisselde naar mijn Scott loopschoenen (beetje reclame maken voor mijn sponsor) en had een voorsprong van 4minuten op Bart en iets later kwam Rik de wissel binnen.
4 minuten lijkt misschien veel maar op 30km lopen is dit niet zoveel. Ik had vooraf gezegd dat ik 10 minuten nodig had na het fietsen op Bart het waren er dus minder dan de helft. Ik wist dus wat me te doen stond en begon te lopen aan een tempo van 15-16per uur. Ondertussen had ik het gezelschap gekregen van mijn fietsende begeleiders die me moed inspraken. Elke kilometer die ik op mijn horloge onder de 4 minuten liep was er eentje dat Bart niet makkelijk dichter bij zou komen. Zo redeneerde ik en bleef ik dat hoge tempo de eerste ronde volhouden. De laatste 15km kwam eraan en mijn voorsprong groeide. Ik begon te rekenen hoe lang ik dit tempo nog vol moest houden, het begon er goed uit te zien. Ik had ook een enorm goeie dag bleek nu want ik liep de eerste killometers van mijn laatste ronde iets sneller als mijn eerste ronde. Op 8km van de meet liep ik mijn trainingsmakker Robrecht voorbij, die aan zijn eerste ronde begonnen was. Dit gaf me nog meer moed. Op 5km van de meet kreeg ik het zwaar de pijn in mijn benen was niet meer weg te denken en mijn tempo zakte ook terug.
Ik panikeerde niet want de jaren voordien had ik dit moment veel eerder meegemaakt. Ik kon de laatste kilometers zelfs echt genieten wat de voorbije jaren heel moeilijk was. Het luide applaus als ik de sportzaal binnenkwam en de tijd op de klok van 6u35 bezorgden me kippenvel. Ik had niet alleen de Hel voor een 2de keer gewonnen ik had ook het parcoursrecord verbroken. Bart kwam als 2de over de meet en een verassende Nick Baelus kwam nog erg knap uit de achtergrond terug en werd 3de.
Achteraf ben ik enorm fier dat ik mijn laatste lopen zo sterk voor de dag kwam. Iets wat ik te danken heb aan de marathon trainingen van mijn trainer Jul.
Een videoverslag vind je hier
Achteraf ben ik enorm fier dat ik mijn laatste lopen zo sterk voor de dag kwam. Iets wat ik te danken heb aan de marathon trainingen van mijn trainer Jul.
Een videoverslag vind je hier
Naast Jul zou ik nog wat mensen willen bedanken, een wedstrijd als de Hel doe je natuurlijk niet in je eentje:
Mijn begeleiders: Birger Leys, Simon Van Roy en Jean Odeyn voor de goeie drinkbussen en goeie woorden op de juiste moment.
Mijn(schoon)familie, voor het supporteren .
Mijn trainingsmakker en medehelleganger Robrecht Paesen, voor alle uren trainingen samen en voor het vele gezaag van mij te moeten aanhoren over looptijden, concurrenten, koolhydraten en andere varia.
Mijn loopvrienden van de WW groep in Leuven voor mij op zaterdag mee te nemen voor een altijd leuke duurloop.
Mijn sponsors en team
En als laatste natuurlijk mijn vrouw, voor alles want dat is wat veel om op te sommen.
Mijn begeleiders: Birger Leys, Simon Van Roy en Jean Odeyn voor de goeie drinkbussen en goeie woorden op de juiste moment.
Mijn(schoon)familie, voor het supporteren .
Mijn trainingsmakker en medehelleganger Robrecht Paesen, voor alle uren trainingen samen en voor het vele gezaag van mij te moeten aanhoren over looptijden, concurrenten, koolhydraten en andere varia.
Mijn loopvrienden van de WW groep in Leuven voor mij op zaterdag mee te nemen voor een altijd leuke duurloop.
Mijn sponsors en team
En als laatste natuurlijk mijn vrouw, voor alles want dat is wat veel om op te sommen.
RSS-feed