Het was mijn eerste jaar als duatleet, en dat beviel me wel. Ik kon een heel jaar door blijven lopen en ik moest nog geen afscheid nemen van mijn fietsvrienden. De combinatie met mijn job was ook een pak eenvoudiger dan toen ik nog wielrenner was. Ik leerde veel nieuwe mensen kennen en deed een pak verschillende wedstrijdformules van crossduathlon tot spurtduathlon. Zo reed ik 11 crossduathlons, deed ik 9 loopwedstrijden, 6 wegduathlons en had ik nog 15 koersdagen.
Mindere momenten: Trainen is trainen natuurlijk maar ik leerde dit jaar snel dat je bij het lopen toch wat meer naar je lichaam moet luisteren. Mijn gedwongen opgave in de duathlon van Leuven was daar een mooi voorbeeld van. Wat mijn opgave pijnlijker maakt is dat de kans klein is dat het nog eens duathlon in Leuven zal zijn. Mijn andere opgave dit jaar op het Bk lange afstand in Geel was nog zo een dieptepunt. Door de vele loopkilometers kon ik natuurlijk niet meer koersen op mijn oude niveau, iets wat ik wel wist maar met de neus op de feiten gedrukt worden is toch altijd pijnlijk. Gelost worden in de ploegentijdrit was vorig jaar ook één van de pijnlijkere momenten.
Mijn beste wensen en een sportief 2014.