In de eerste 10km werd nog wat afwachtend gelopen. We liepen met 5 Belgen op kop: Mezelf, hoeft geen verdere voorstelling denk ik. Ploegmakker van vorige week en dus ook met lichtjes stramme hamstrings Glen Laurens. Debutant op de lange afstand, Jan “Jakke Petrol” Petralia. Nog een debutant op de lange afstand en Belgisch kampioen beermile, Ruben Geys, ex-wereldkampioen in Zofingen Koen Maris en meervoudig Belgisch kampioen duathlon Francois Humblet. Met al die titels en bijnamen op kop werd er sportief gelopen en sponzen en bekertjes water werden duchtig uitgewisseld. Eenmaal op de fiets gesprongen was het gedaan met amicaal gedoe. Jakke Petrol ging meteen aan de haal. Voor mijn Nederlandse lezers Jakke is een vervlaamsing van Jan. Jan Smit zou hier dus ook meer platen verkopen moest hij zijn artiestennaam veranderen in Jakke Smit (het is maar een tip hé). Vanwaar die petrol komt weet ik eigenlijk niet, misschien drinkt Jakke een halflitertje petrol voor elke wedstrijd of is het een verwijzing naar nonkel Petrol uit de helaasheid der dingen?
Hoe Belgisch kampioenschap in Almere, dat is toch Holland? Inderdaad beste lezers. Ik krijg dat ook niet uitgelegd aan mijn dochtertje. Hosingen de voorbije 2 jaren had ik gemakkelijkheidshalve nog bij Wallonië gevoegd maar Almere is echt wel een eind in Nederland om dat nog Noord-Antwerpen te noemen. Maar kijk we moeten onze Noorderburen bedanken dat ze een Belgisch kampioenschap willen organiseren anders had er waarschijnlijk geen geweest, wat eigenlijk voor mij beter zou zijn want dan werd mijn titel automatisch verlengd, maar toch bedankt Nederland! Na mijn ontgoocheling op het Ek had ik wel geteld 5 dagen om terug race ready te zijn. Ik reed met mijn mini-team Odeyn maandag na het Ek meteen naar Nederland om te acclimatiseren. Want ja dat is nodig, je moet wennen aan de wind en de vlakte. En ik moest toch even bekomen van mijn EK. Vele vragen en eigenlijk weinig antwoorden voor mij en coach Stefaan na mijn offday in Duitsland. Het parcours in Almere mag dan wel biljartvlak zijn en telt 2 bochten per 20 kilometer. Er staat daar wind en het was bloedheet. Nu schijnt het daar niet elke dag zo warm te zijn, mij deed het toch vooral aan Lanzarote denken zonder vulkaan dan. In de eerste 10km werd nog wat afwachtend gelopen. We liepen met 5 Belgen op kop: Mezelf, hoeft geen verdere voorstelling denk ik. Ploegmakker van vorige week en dus ook met lichtjes stramme hamstrings Glen Laurens. Debutant op de lange afstand, Jan “Jakke Petrol” Petralia. Nog een debutant op de lange afstand en Belgisch kampioen beermile, Ruben Geys, ex-wereldkampioen in Zofingen Koen Maris en meervoudig Belgisch kampioen duathlon Francois Humblet. Met al die titels en bijnamen op kop werd er sportief gelopen en sponzen en bekertjes water werden duchtig uitgewisseld. Eenmaal op de fiets gesprongen was het gedaan met amicaal gedoe. Jakke Petrol ging meteen aan de haal. Voor mijn Nederlandse lezers Jakke is een vervlaamsing van Jan. Jan Smit zou hier dus ook meer platen verkopen moest hij zijn artiestennaam veranderen in Jakke Smit (het is maar een tip hé). Vanwaar die petrol komt weet ik eigenlijk niet, misschien drinkt Jakke een halflitertje petrol voor elke wedstrijd of is het een verwijzing naar nonkel Petrol uit de helaasheid der dingen? De eerste kilometers op de fiets was het eerder Jakke Kerosine want hij ging vooruit, ik kwam vanuit 4de positie en kom meeschuiven. Er stond best veel wind op de dijk en Jakke bleef stampen en vooral niet achterom kijken. Ik deed dat wel en zag dat we met 2 wegreden van de andere. Halverwege het fietsen had ik Jakke even moeten laten rijden maar na 10 km kon ik toch terug komen. Ondertussen werd ik de warmte al een beetje gewaar, nu weet ik sinds de Filipijnen dat ik niet echt goed tegen de hitte kan. Ik probeer dat echter te compenseren met warmte kennis: Zo weet ik dat honden niet zweten maar door hun tong uit de mond te hangen warmte afgeven. Nu ben ik van het type dat weleens zijn tong uit zijn mond hangt dus dat deed ik dan ook in een poging wat te verkoelen, tot er een insect tegen een per uur of 50 in mijn keelgat vloog, daar heeft de doorsnee hond natuurlijk geen last van. Bek dicht dus en blijven stampen, maar wel warm krijgen dus. Jakke viel gelukkig wat stil maar uit de achtergrond kwam Yennick Wolthuizen sterk op zetten. Hij reed ons in de laatste 20 kilometer voorbij. Ik had Yennick leren kennen in mijn ander Hollands avontuur in Egmond. Ik wist dus dat hij wel stevig kon fietsen en wel wat wind gewoon was. Ik was al redelijk geföhned en deed geen moeite hem te volgen. Ik ging wel over Jakke naar de 2de plaats. De laatste 10km was de dijk precies wat vals plat geworden en begon die wind orkaan neigingen te krijgen. Ik kwam met een minuut achterstand op Yennick in de wisselzone en had Jakke ook een minuut achter mij. Nu voor de mensen die het niet weten na 10 kilometer lopen en 60 kilometer fietsen in de hitte is nog eens 10 kilometer lopen niet meteen hetgeen boven op je verlanglijstje staat en ook niet datgene dat Frank Deboosere zal aanraden bij warm weer. Ik merkte al gauw dat snel lopen er niet echt in zat en moest eigenlijk al veel te snel overschakelen op consolideren en volhouden. Natuurlijk was dat voor iedereen zo, maar dat kon ik me toen maar moeilijk inbeelden. En dan gebeurde het dat ik plots in mijn hoofd het woord opgeven tevoorschijn toverde. Nu klinkt dat wel heel stom ik liep immers nog steeds als eerste Belg, maar ik had het zodanig warm dat die resterende kilometers mij niet haalbaar leken om op een gezonde manier af te leggen. Op een bepaald moment had ik zelfs al beslist dat ik ging stoppen, ik wist alleen nog niet zo goed waar. Gelukkig heb daar niet zoveel ervaring mee en stelde ik het nog even uit. En kon gelukkig beroep doen op Team Odeyn en andere supporters met de aanmoedigingen, maar ook mede atleten Jan Meysmans en Kris Vermeiren maande me aan tot volhouden, en uiteindelijk kon ik toch zelf nog een sprankeltje karakter aanspreken toen ik zag dat ze achter mij niet meteen dichter kwamen. Ik raakte over halfweg, begon af te tellen en kon van waterstandje tot waterstandje lopen. Ik ben zelden zo oververhit over de meet gekomen ik stapte de laatste meters en moest even gaan liggen na de meet. Ik werd dus 2de na Yennick maar haalde wel mijn 3de Belgische titel op deze afstand op rij binnen. Normaal zou Seppe Odeyn altijd ontgoocheld zijn met een 2de plaats, maar kijk ik ben op mijn waarde geklopt en ben blij met mijn Belgische titel. Jakke werd 2de en Koen Maris 3de op het BK.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Januari 2020
Categories |