Sta me toe even reclame te maken voor dit schitterende weekend in Noord-Holland: Ten eerste de sfeer op zaterdag en zondag is echt uniek, zoveel aanmoedigingen voor een Zuiderbuur doet een mens deugd! Heerlijk hoe ze daar Zeppe zeggen! Ten tweede het niveau is in beide wedstrijden erg hoog wat je de kans geeft je te meten met heel wat toppers: Op zaterdag zijn de top beachbikers aan zet samen met wegrenners als Sebastian Langeveld, Laurens Ten Dam en andere Sinkeldams. En op zondag staan er naast Keniaanse toppers het beste wat de lange afstandslopers van de lage landen te bieden hebben aan de start. In het combi klassement ook toppers, uiteraard mezelf ha! Tja als je in 1 sport niet top bent. Moet je maar net zolang sporten waar je ok in bent gaan combineren tot je top bent in de som van al die sporten. Stel je kan redelijk snel drinken en je kan ook een beetje kunstschaatsen, wel maak er een combinatie van dat je na elke kur een halve liter achterover moet slagen en je zal zien de wereld ligt aldaar aan je voeten. Maar genoeg met mezelf gelachen. Ik won de combi niet zonder slag of stoot.
We zijn er aan begonnen: De wereldtour van ondergetekende en coach Stefaan. Nederland werd al meteen geannexeerd want ik schreef afgelopen weekend het combiklassement tussen de strandrace op zaterdag en de halve marathon op zondag in Egmond op mijn naam! Sta me toe even reclame te maken voor dit schitterende weekend in Noord-Holland: Ten eerste de sfeer op zaterdag en zondag is echt uniek, zoveel aanmoedigingen voor een Zuiderbuur doet een mens deugd! Heerlijk hoe ze daar Zeppe zeggen! Ten tweede het niveau is in beide wedstrijden erg hoog wat je de kans geeft je te meten met heel wat toppers: Op zaterdag zijn de top beachbikers aan zet samen met wegrenners als Sebastian Langeveld, Laurens Ten Dam en andere Sinkeldams. En op zondag staan er naast Keniaanse toppers het beste wat de lange afstandslopers van de lage landen te bieden hebben aan de start. In het combi klassement ook toppers, uiteraard mezelf ha! Tja als je in 1 sport niet top bent. Moet je maar net zolang sporten waar je ok in bent gaan combineren tot je top bent in de som van al die sporten. Stel je kan redelijk snel drinken en je kan ook een beetje kunstschaatsen, wel maak er een combinatie van dat je na elke kur een halve liter achterover moet slagen en je zal zien de wereld ligt aldaar aan je voeten. Maar genoeg met mezelf gelachen. Ik won de combi niet zonder slag of stoot. Beginnen deden we op zaterdagochtend om 9u. Traditie getrouw eerst wat verkleumen aan de start om dan meteen te beginnen met het moeilijkste moment van de 2 daagse: de start overleven. Ik mocht dankzij mijn combi overwinning van vorig jaar goed van voor starten en kwam ondanks een val vlak voor mij goed het strand opgedraaid om na een sprintje van een goeie kilometer mijn wagonnetje in de ruime kopgroep aan te haken, oef, echt waar oef. In de kopgroep gingen we in de mist op zoek naar de pier die uiteraard het uiterste punt van de beachrace afbakende. Hier begon sprint 2 naar het losse zand en een trap. Sprint 2 ging me iets minder goed af waardoor sprint 3 meteen een langgerekte tot aan de finish bleek te worden. Ik kon me door duinen, trappen, strobalen en andere beachbikers in een 3de groepje zetten en werd na een pittige finish 35ste. Zeker op niveau en ik deed een goeie zaak in het combiklassement door meer als 4 minuten op mijn voornaamste concurrenten te pakken. Na de strandrace kwam uitdaging 2 van de dag. Kunnen weerstaan aan de fantastische duinen om niet nog eens 100 km los te gaan rijden. Ik kon ook hier de schade beperken tot een kleine 3uur, waardoor ik toch nog ietwat fris aan zondag kon beginnen. Fietsvrienden en fietstoppers werden geruild voor loopvrienden en looptoppers. Wie dacht dat Seppe Odeyn die halve marathon daar wel even zou uit controleren had het mis. Nee mensen, ik wou de puntjes op de i, ik wou zelfs puntjes die groter waren dan de I. Afsluiten met een straffe halve marathon. Anders zou ik me voelen als een tourwinnaar zonder etappezege. Wel winnen maar zo een overwinning met een wrang smaakje dat een week lang in je mond blijft plakken. Goed mijn start was veelbelovend, ik was het na de strandrace toch gewoon om kamikazi die eerste bochten te nemen, dat ik dat in het lopen ook maar deed. Uiteraard lag die snelheid net iets lager maar toch. Dus ook op zondag draaide ik goed het strand op en ging ik mee in een snel groepje. Het ging goed, mensen ik trippelde daar vlot over het ribbelstrand en keek reikhalzend uit naar de duinen. Ik zat echt in een goed groepje, ik liep een beetje boven mijn stand als ik wat rond me keek, ik zag in de verte zelfs de corrida winnaar en kiné Kjell en aan de horizon zag ik zowaar zelfs onze snelste marathonloper Koen Naert en mijn held Michel Butter en daar nog voor dacht ik zelfs nog Kenianen te zien, hoewel dat ook een fatamorgana kan geweest zijn maar mensen ik liep goed. Nu ik focuste me natuurlijk op mijn groep, kiné Kjell voor me en de naderende duinen. Kiné Kjell had mijn hamstrings snel in orde gekregen na de Corrida en loopt een pak beter als mij, maar ik had mijn dag. We gingen hem met ons groepje net op de nek vallen en ik begon werkelijk mijn finish te verleggen naar gewoon even naast hem lopen. Maar kijk de gedachten van je kiné even te vernederen na 8km wedstrijd wordt natuurlijk genadeloos afgestraft, mijn hamstrings lieten me even weten dat zij ook nog meededen en niet echt zin hadden in duinen. Geen paniek echter ik liet mijn groepje lopen en zocht even een comfortabeler tempo in de hoop mijn hammies wat te kunnen ontspannen. Helaas het beterde niet, kom Seppe focus verleggen en denk aan de combi. Maar het werd nog steeds niet echt beter. Ik stapte een stukje en stretchte wat. Opgeven leek me het verstandigste maar ik zat ondertussen halverwege en op het verste punt in de wedstrijd, er rijden ook geen bussen of auto’s in die duinen. Wandelen dan maar? Ik kan jullie vertellen ik ben een ongelofelijk slechte wandelaar. Ik heb ooit is met ons ma gewed dat ik zonder enige vorm van training 50 km kon wandelen. Waarin ik niet zozeer de fysieke belansting had onderschat maar het tergend traag vorderen van de kilometers hebben me die dag bijna knettergek gemaakt. Ik kon dus al snel rekenen dat 11 km nog 2 uur stappen was en dat was wat teveel gevraagd van deze ironman in wording. Bon ik begon dus maar te lopen, redelijk voorzichtig net op de pijngrens van mijn hamstring. Het werd een vreemde ervaring tot in Egmond waar ik te traag liep om buiten adem te zijn maar wel pijn had aan mijn been. En ik werd voorbij gelopen maar ook aangemoedigd. Ik wou aan iedereen uitleggen, dat ik zo fantastisch vertrokken was en dat ik nu niet sneller kan door mijn hammies. Maar er stond gewoon teveel volk langs de kant en ik werd gewoon door teveel mensen voorbijgelopen om telkens heel dat verhaal te doen. Even kwam het in me op, om wat begin te manken, dan was het voor iedereen duidelijk dat ik een blessure had en door overmacht gedoemd was tot dit tragere tempo maar gelukkig herpakte ik mezelf door te beseffen dat ik nu met mijn pruttelende hamstring en poging tot manken waarschijnlijk een eerder normale loopstijl had. Door al dat denken was ik al aan km 15 geraakt. Yennick, één van mijn concurenten voor het combiklassement liep me voorbij. En even later kwam ook Pim me voorbij, die het combiklassement al 3 maal wist te winnen. Gelukkig had ik mijn tempo weer wat kunnen opkrikken en had ik mijn voorsprong van 4 minuten. Ik geraakte aan de finish en kon de combimeubelen nog redden. Maar kijk nu weet ik hoe Chris Froome zich moet gevoeld hebben na zijn Touroverwinning zonder etappezege. Ik pufte eens diep, ik had me mijn eerste etappe van mijn wereld tour toch iets anders voorgesteld, maar kijk afvinken die handel en op naar Dubai! En oh ja die hamstring, geen zorgen mensen I got this!
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Januari 2020
Categories |